Οι χάρτες του Πίρι Ρέις
Από πότε είναι χαρτογραφημένη η γη; Υπήρχε κάποιος αρχαίος πολιτισμός με σύγχρονες γνώσεις και τεχνολογία, μερικές δεκάδες… χιλιάδες χρόνια πριν; Ο χάρτης σχεδιάστηκε από εξωγήινους; ή μήπως απλά ο Πίρι Ρέις ήταν μια διάνοια της εποχής του;
Περιεχόμενα
1.Η «ανακάλυψη» ενός μυστηρίου
2.Πίρι Ρέις, ο άνθρωπος της θάλασσας
3.Ενός μυστηρίου, μύρια έπονται
4.Η Ανταρκτική χωρίς πάγους…. Παρερμηνεία, σύμπτωση ή χαμένη ιστορία;
5.Η κληρονομιά του Πίρι Ρέις
Η «ανακάλυψη» ενός μυστηρίου
Το 1929 εργασίες ρουτίνας πραγματοποιούνται στο εθνικό μουσείο της Τουρκίας. Ο διευθυντής του μουσείου, ανακαλύπτει κατά την αρχειοθέτηση ένα πορτολάνο (ναυτικός χάρτης), σχεδιασμένο πάνω σε δέρμα γαζέλας. Το εύρημα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την επιστημονική κοινότητα του 1931, όταν και παρουσιάζεται σε ένα συνέδριο Ανατολιστών στο Λέιντεν της Γερμανίας, ενώ το 1932, θα παρουσιαστεί σε μια έκδοση του Illustrated London News. Από το σημείο αυτό θα ξεκινήσει ένα μεγάλο μυστήριο, το οποίο για αρκετά χρόνια, προκαλεί την επιστημονική κοινότητα και εξάπτει τη φαντασία ερευνητών και συνωμοσιολόγων.
Όμως τι είναι αυτό που προκαλεί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον σε ένα χάρτη του 1513, φτιαγμένο από έναν Τούρκο Ναύαρχο; Δεκάδες χάρτες της εποχής έχουν βρεθεί από αρχεία Άγγλων, Ισπανών, Πορτογάλων θαλασσοπόρων. Ο χάρτης του Πίρι Ρέις αποτελούσε ένα παγκόσμιο χάρτη της εποχής, Το τμήμα που έχουμε σήμερα στα χέρια μας, διαστάσεων 86x60 cm, περιλαμβάνει ένα κομμάτι της Ευρώπης (Πορτογαλία, Ισπανία), τη δυτική Αφρική, τον κεντρικό και νότιο Ατλαντικό και μέρος της κεντρικής και νότιας Αμερικής, μαζί με κάποιες προεκτάσεις ακτογραμμών, οι οποίες σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, αποτελούν χαρτογράφηση των βόρειων ακτών της Ανταρκτικής.
Πίρι Ρέις, ο άνθρωπος της θάλασσας
Ο Πίρι Ρέις υπήρξε περιβόητος Τούρκος ναύαρχος, άριστος γνώστης της ναυτικής τέχνης. Γεννήθηκε το 1470, πιθανότατα στη Καλλίπολη του Μαρμαρά. Από μικρός έδειξε ιδιαίτερο πάθος για τη θάλασσα, πάθος που θα τον οδηγήσει να βρεθεί στο πλευρό του θείου του Κεντάλ Ρέις, έμπειρου πειρατή. Ο θείος του θα του μάθει τα μυστικά της θάλασσας, τους κινδύνους που κρύβει, θα μάθει να χρησιμοποιεί τα ναυτικά όργανα και θα διδαχθεί να διαβάζει τα άστρα σαν χάρτη πλοήγησης. Το 1495, θα ενταχθεί στο τουρκικό στόλο, με το βαθμό του Ναυάρχου. Σύντομα ο Ρέις θα σημειώσει σημαντικές επιτυχίες απέναντι στο κραταιό Βενετσιάνικο στόλο, σε μια εποχή όπου η δύναμη της κάθε αυτοκρατορίας, βρισκόταν σε άμεση συνάρτηση με την εξασφάλιση των θαλασσίων μεταφορών. Κοντά στα 1500 ο Πίρι στρέφεται στη χαρτογραφία, το νέο μεγάλο του πάθος. Ο Πίρι αναζητά χάρτες, είτε σύγχρονους είτε παλαιότερους, οι οποίοι θα εξασφάλιζαν μεγάλη ακρίβεια στην απεικόνιση και επομένως τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τα ταξίδια του τουρκικού στόλου.
Ως επί το πλείστον, οι θαλάσσιες οδοί μέχρι το 16ο αιώνα εξυπηρετούσαν τον «Παλαιό Κόσμο», την Ευρώπη, τη Β.Αφρική και την Οθωμανική αυτοκρατορία. Είναι λογικό επομένως, η τέχνη της χαρτογράφησης να αφορά κυρίως τη μεσόγειο. Όμως στο συγκεκριμένο χάρτη ο Πίρι Ρέις, έχει ενσωματώσει σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο, γεγονός που δεν δικαιολογείται από τα ταξίδια που έκανε ο ίδιος. Το 1932, ο Ακούρα Γιασούρ, πρόεδρος της Τουρκικής Εταιρείας Ιστορικών Μελετών θα λύσει αυτόν τον πρώτο γρίφο, μέσα από ένα επιστημονικό άρθρο. Οι σημειώσεις του ίδιου του Πίρι Ρέις, δίνουν την απάντηση σύμφωνα με το άρθρο. Πιο συγκεκριμένα ο Τούρκος ναύαρχος είχε σημειώσει: “Είναι ο μοναδικός χάρτης που υπάρχει στο είδος του πλέον. Για το σχεδιασμό του χρησιμοποίησα περίπου είκοσι παλιούς χάρτες και οκτώ Τζαφερίγιε (χάρτες από την εποχή του Μ.Αλεξάνδρου)”. Επίσης αναφέρει χαρακτηριστικά “…..o χάρτης μου είναι τόσο σωστός και αξιόπιστος για τις επτά θάλασσες, όσο είναι και οι χάρτες που απεικονίζουν τις θάλασσες των χωρών μας». Επομένως, όπως ομολογεί ο ίδιος, ο παγκόσμιος αυτός χάρτης του, είναι προϊόν σύνθεσης παλαιότερων χαρτών, ορισμένοι από τους οποίους ανάγονται στην εποχή του Μ.Αλεξάνδρου, δηλαδή 1000 χρόνια περίπου πριν από τη δημιουργία του χάρτη. Αυτό όμως δημιουργεί ένα ακόμη μεγαλύτερο μυστήριο, καθώς ο Κολόμβος είχε «ανακαλύψει» την Αμερική μόλις 20 χρόνια πριν (1492). Ποιες είναι επομένως οι πηγές του χάρτη; Πόσο μεγάλη ακρίβεια υπάρχει στο σχεδιασμό και ποια τεχνική ακολουθήθηκε; Οι ακτογραμμές που εμφανίζονται στο κάτω μέρος του χάρτη είναι αυτές της Ανταρκτικής;
"Είναι δυνατόν ο Πίρι Ρέις να χρησιμοποίησε αντιγραφές πρωτότυπων χαρτών που ανάγονται στο 3.700 π.Χ; Απλές συμπτώσεις ή αποδεικτικά στοιχεία ενός αρχαίου εξελιγμένου πολιτισμού;"
Ενός μυστηρίου, μύρια έπονται
Η πραγματικά μεγάλη ακρίβεια του χάρτη, υπήρξε για αρκετά χρόνια μια τεράστια δοκιμασία για τους ερευνητές. Το μυστήριο γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, με την ομολογία του Ρέις, ότι δηλαδή το έργο του αποτελεί προϊόν αντιγραφής και σύνθεσης παλαιότερων έργων. Ποια έργα είναι αυτά που είχαν «εικόνα» για το σύνολο του κόσμου; Πόσο παλαιά είναι και ποια μέθοδο χαρτογράφησης είχαν ακολουθήσει οι δημιουργοί τους, σε μια εποχή όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού θεωρούσε τη γη επίπεδη;
Χαρτογραφήσεις τέτοιου επιπέδου, προϋποθέτουν είτε εναέρια αποτύπωση είτε γνώσεις σφαιρικής τριγωνομετρίας και γνώση της μεθόδου της «αζιμουθιακής προβολής ίσων αποστάσεων». Όμως η εποχή της σύνθεσης του έργου, δεν δικαιολογεί ούτε εναέρια αποτύπωση, ούτε χρήση μεθόδων που αναπτύχθηκαν μόλις το 18ο αιώνα. Απάντηση στη σκανδαλώδη ακρίβεια του χάρτη, προσπάθησε να δώσει σε ένα επιστημονικό άρθρο ο Ρικ Σάντερς (περιοδικό 21ος αιώνας) το 2001. Ο Σάντερς σε συνεργασία με τον αστρονόμο Μπέρτ Κούπερ υποστηρίζουν πως οι αρχαίοι θαλασσοπόροι μπορούσαν να μετρήσουν το γεωγραφικό μήκος. Για να υποστηρίξουν τη θέση τους οι δύο επιστήμονες αναφέρουν το παράδειγμα των Αιγυπτίων θαλασσοπόρων, οι οποίοι το 232 π.Χ κατάφεραν με ένα μικρό στολίσκο να φτάσουν στη δυτική Γουϊνέα. Μάλιστα στο ταξίδι αυτό ο ναυτικός Ράτα έκανε χρήση μιας υπολογιστικής μηχανής (τανάβα), η οποία αξιοποιώντας τους συσχετισμούς των μετρήσεων, των θέσεων της Σελήνης σε σχέση με τα άστρα, μπορούσε να αποδίδει με σχετική ακρίβεια το γεωγραφικό μήκος. Μέσω της ιστορίας αυτής, ο Σάντερς προσπάθησε να αποδείξει, πως οι αρχαίοι λαοί, είχαν θεωρητικά τη δυνατότητα να υπολογίσουν το γεωγραφικό μήκος με απόκλιση μόλις 10’ της μοίρας.
Όμως η προβολή που απαιτείται για το σχεδιασμό του χάρτη παραμένει ένας γρίφος. Η Ισαπέχουσα Αζιμουθιακή προβολή, τεχνική σύγχρονη, απαιτεί ένα συγκεκριμένο κέντρο, το οποίο ο ιστορικός Τσαρλς Χάπγκουντ (1904-1982) τοποθετεί ανάμεσα στην Συήνη (σημερινό Ασσουάν) και τον Τροπικό του Καρκίνου. Οι επιστήμονες απέδειξαν πως σε μία δεδομένη χρονική στιγμή η Συήνη και ο τροπικός του Καρκίνου ταυτίζονταν. Με απλά λόγια, η προβολή που χρησιμοποιήθηκε στο χάρτη του Πίρι Ρέις υποδεικνύει όχι μόνο ένα συγκεκριμένο τόπο, αλλά και έναν δεδομένο χρόνο. Αν λοιπόν θεωρήσουμε βάσιμη την υπόθεση του Χάπγγκουντ, τότε με τους κατάλληλους υπολογισμούς μπορούμε να σηματοδοτήσουμε το 3.700 π.Χ, ως περίοδο όπου Τροπικός του Καρκίνου και Συήνη συμπίπτουν. Όμως η υπόθεση αυτή τρομάζει…Είναι δυνατόν ο Πίρι Ρέις να χρησιμοποίησε αντιγραφές πρωτότυπων χαρτών που ανάγονται στο 3.700 π.Χ; Απλές συμπτώσεις ή αποδεικτικά στοιχεία ενός αρχαίου εξελιγμένου πολιτισμού;
O συγγραφέας Graham Hancock σχολιάζει το χάρτη του Πίρι Ρέις
Η Ανταρκτική χωρίς πάγους…. Παρερμηνεία, σύμπτωση ή χαμένη ιστορία;
Μια άλλη περίεργη σύμπτωση που δίνει τροφή για διάφορα σενάρια και εικασίες, είναι το κατώτερο τμήμα του χάρτη, το οποίο σύμφωνα με μερίδα μελετητών αποτελεί απεικόνιση των ακτογραμμών της Ανταρκτικής. Μόλις το 1949 μπόρεσε η επιστήμη να «σκανάρει» τις ακτογραμμές της Ανταρκτικής, οι οποίες εδώ και τουλάχιστον 6.000 χρόνια, βρίσκονται καλυμμένες με στρώμα πάγου που υπερβαίνει το 1 χλμ. Ο Χάπγκουντ αναπτύσσει τη δική του θεωρία θέλοντας να δώσει εξήγηση. Στο βιβλίο του «Η Μετατόπιση του Πλανητικού Φλοιού: Ένα κλειδί για ορισμένα βασικά προβλήματα των επιστημών της Γης», υποστηρίζει πως η Ανταρκτική δεν ήταν καλυμμένη με πάγο το 4.000 π.Χ. Ο Χάπγκουντ πιστεύει πως η Ανταρκτική δεν βρισκόταν στο Νότιο Πόλο, αλλά 3.000 χλμ βορειότερα, και πως ο μηχανισμός μετατόπισης του Φλοιού της Γης ευθύνεται για τη μετατόπιση της στη σημερινή της θέση.
Μια πιο ορθολογική και καθησυχαστική προσέγγιση ανατρέπει τον ισχυρισμό πως ο χάρτης απεικονίζει την ακτογραμμή της Ανταρκτικής. Πιο συγκεκριμένα, σύγχρονοι μελετητές ισχυρίζονται πως «η περίφημη» ακτογραμμή της Ανταρκτικής δεν είναι τίποτε περισσότερο από την γη του Πυρός. Ισχυρίζονται δηλαδή πως στην ουσία το «μυστηριώδες» κομμάτι αποτελεί μια «λοξή» συνέχεια της Λατινικής Αμερικής και τίποτα παραπάνω. Μάλιστα για να ενισχύσουν τη θέση τους, υποθέτουν, πως το τμήμα αυτό του χάρτη αποτελεί συρραφή από πορτογαλικό χάρτη. Βασίζουν αυτή την υπόθεση σε σκόπιμη «αλλοίωση» του χάρτη από τη μεριά των Πορτογάλων προκειμένου να ενισχύσουν τα αποικιακά τους δικαιώματα (μετέφεραν την ακτογραμμή ανατολικότερα προκειμένου να κατοχυρώσουν τα πορτογαλικά δικαιώματα, με βάση τη συνθήκη της Tordesillas, η οποία μοίραζε το μη χριστιανικό κόσμο ανάμεσα σε Ισπανία και Πορτογαλία).
Η κληρονομιά του Πίρι Ρέις
Τελικά τι κρύβει ο χάρτης του Τούρκου Θαλασσοπόρου; Υπήρξαν αρχαίοι πολιτισμοί με τόσο εξελιγμένες γνώσεις γεωγραφίας, οι οποίοι μετέδωσαν τη γνώση τους στα «κατώτερα» απομεινάρια της ανθρωπότητας, μετά από μια μεγάλη καταστροφή; Είναι ο χάρτης προϊόν εναέριας παρατήρησης; Ή απλά πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο της εποχής των μεγάλων εξερευνήσεων; Όποια εκδοχή και αν προτιμά κανείς, γεγονός παραμένει, πως ο Πίρι Ρέις υπήρξε μια ιδιοφυία της εποχής του. Επίσης είναι αλήθεια πως για μεγάλο διάστημα η σύγχρονη επιστήμη είχε υποτιμήσει την αρχαία γνώση, τα επιστημονικά έργα και τα εργαλεία παρατήρησης ,καθώς και τα επιτεύγματα λαών όπως ο Αιγυπτιακός και ο Ελληνικός. Ίσως η ανθρωπότητα να νοιώθει πιο άνετα, όταν συγκρίνει τη δική μας εποχή, με αυτή του Μεσαίωνα, παρά με τους αρχαίους πολιτισμούς, της Αιγύπτου, της Ελλάδας, της Μεσοποταμίας. Τα μυστήρια που γεννά ο χάρτης θα παραμείνουν άλυτα στις ψυχές των πιο ρομαντικών. Για κάποιους άλλους αποτελούν απλά μια καλοστημένη φάρσα, από αυτές που συχνά η ιστορία στήνει…
ΠΗΓΗ : http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/Περιεχόμενα
1.Η «ανακάλυψη» ενός μυστηρίου
2.Πίρι Ρέις, ο άνθρωπος της θάλασσας
3.Ενός μυστηρίου, μύρια έπονται
4.Η Ανταρκτική χωρίς πάγους…. Παρερμηνεία, σύμπτωση ή χαμένη ιστορία;
5.Η κληρονομιά του Πίρι Ρέις
Η «ανακάλυψη» ενός μυστηρίου
Το 1929 εργασίες ρουτίνας πραγματοποιούνται στο εθνικό μουσείο της Τουρκίας. Ο διευθυντής του μουσείου, ανακαλύπτει κατά την αρχειοθέτηση ένα πορτολάνο (ναυτικός χάρτης), σχεδιασμένο πάνω σε δέρμα γαζέλας. Το εύρημα παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την επιστημονική κοινότητα του 1931, όταν και παρουσιάζεται σε ένα συνέδριο Ανατολιστών στο Λέιντεν της Γερμανίας, ενώ το 1932, θα παρουσιαστεί σε μια έκδοση του Illustrated London News. Από το σημείο αυτό θα ξεκινήσει ένα μεγάλο μυστήριο, το οποίο για αρκετά χρόνια, προκαλεί την επιστημονική κοινότητα και εξάπτει τη φαντασία ερευνητών και συνωμοσιολόγων.
Όμως τι είναι αυτό που προκαλεί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον σε ένα χάρτη του 1513, φτιαγμένο από έναν Τούρκο Ναύαρχο; Δεκάδες χάρτες της εποχής έχουν βρεθεί από αρχεία Άγγλων, Ισπανών, Πορτογάλων θαλασσοπόρων. Ο χάρτης του Πίρι Ρέις αποτελούσε ένα παγκόσμιο χάρτη της εποχής, Το τμήμα που έχουμε σήμερα στα χέρια μας, διαστάσεων 86x60 cm, περιλαμβάνει ένα κομμάτι της Ευρώπης (Πορτογαλία, Ισπανία), τη δυτική Αφρική, τον κεντρικό και νότιο Ατλαντικό και μέρος της κεντρικής και νότιας Αμερικής, μαζί με κάποιες προεκτάσεις ακτογραμμών, οι οποίες σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, αποτελούν χαρτογράφηση των βόρειων ακτών της Ανταρκτικής.
Πίρι Ρέις, ο άνθρωπος της θάλασσας
Ο Πίρι Ρέις υπήρξε περιβόητος Τούρκος ναύαρχος, άριστος γνώστης της ναυτικής τέχνης. Γεννήθηκε το 1470, πιθανότατα στη Καλλίπολη του Μαρμαρά. Από μικρός έδειξε ιδιαίτερο πάθος για τη θάλασσα, πάθος που θα τον οδηγήσει να βρεθεί στο πλευρό του θείου του Κεντάλ Ρέις, έμπειρου πειρατή. Ο θείος του θα του μάθει τα μυστικά της θάλασσας, τους κινδύνους που κρύβει, θα μάθει να χρησιμοποιεί τα ναυτικά όργανα και θα διδαχθεί να διαβάζει τα άστρα σαν χάρτη πλοήγησης. Το 1495, θα ενταχθεί στο τουρκικό στόλο, με το βαθμό του Ναυάρχου. Σύντομα ο Ρέις θα σημειώσει σημαντικές επιτυχίες απέναντι στο κραταιό Βενετσιάνικο στόλο, σε μια εποχή όπου η δύναμη της κάθε αυτοκρατορίας, βρισκόταν σε άμεση συνάρτηση με την εξασφάλιση των θαλασσίων μεταφορών. Κοντά στα 1500 ο Πίρι στρέφεται στη χαρτογραφία, το νέο μεγάλο του πάθος. Ο Πίρι αναζητά χάρτες, είτε σύγχρονους είτε παλαιότερους, οι οποίοι θα εξασφάλιζαν μεγάλη ακρίβεια στην απεικόνιση και επομένως τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια για τα ταξίδια του τουρκικού στόλου.
Ως επί το πλείστον, οι θαλάσσιες οδοί μέχρι το 16ο αιώνα εξυπηρετούσαν τον «Παλαιό Κόσμο», την Ευρώπη, τη Β.Αφρική και την Οθωμανική αυτοκρατορία. Είναι λογικό επομένως, η τέχνη της χαρτογράφησης να αφορά κυρίως τη μεσόγειο. Όμως στο συγκεκριμένο χάρτη ο Πίρι Ρέις, έχει ενσωματώσει σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο, γεγονός που δεν δικαιολογείται από τα ταξίδια που έκανε ο ίδιος. Το 1932, ο Ακούρα Γιασούρ, πρόεδρος της Τουρκικής Εταιρείας Ιστορικών Μελετών θα λύσει αυτόν τον πρώτο γρίφο, μέσα από ένα επιστημονικό άρθρο. Οι σημειώσεις του ίδιου του Πίρι Ρέις, δίνουν την απάντηση σύμφωνα με το άρθρο. Πιο συγκεκριμένα ο Τούρκος ναύαρχος είχε σημειώσει: “Είναι ο μοναδικός χάρτης που υπάρχει στο είδος του πλέον. Για το σχεδιασμό του χρησιμοποίησα περίπου είκοσι παλιούς χάρτες και οκτώ Τζαφερίγιε (χάρτες από την εποχή του Μ.Αλεξάνδρου)”. Επίσης αναφέρει χαρακτηριστικά “…..o χάρτης μου είναι τόσο σωστός και αξιόπιστος για τις επτά θάλασσες, όσο είναι και οι χάρτες που απεικονίζουν τις θάλασσες των χωρών μας». Επομένως, όπως ομολογεί ο ίδιος, ο παγκόσμιος αυτός χάρτης του, είναι προϊόν σύνθεσης παλαιότερων χαρτών, ορισμένοι από τους οποίους ανάγονται στην εποχή του Μ.Αλεξάνδρου, δηλαδή 1000 χρόνια περίπου πριν από τη δημιουργία του χάρτη. Αυτό όμως δημιουργεί ένα ακόμη μεγαλύτερο μυστήριο, καθώς ο Κολόμβος είχε «ανακαλύψει» την Αμερική μόλις 20 χρόνια πριν (1492). Ποιες είναι επομένως οι πηγές του χάρτη; Πόσο μεγάλη ακρίβεια υπάρχει στο σχεδιασμό και ποια τεχνική ακολουθήθηκε; Οι ακτογραμμές που εμφανίζονται στο κάτω μέρος του χάρτη είναι αυτές της Ανταρκτικής;
"Είναι δυνατόν ο Πίρι Ρέις να χρησιμοποίησε αντιγραφές πρωτότυπων χαρτών που ανάγονται στο 3.700 π.Χ; Απλές συμπτώσεις ή αποδεικτικά στοιχεία ενός αρχαίου εξελιγμένου πολιτισμού;"
Ενός μυστηρίου, μύρια έπονται
Η πραγματικά μεγάλη ακρίβεια του χάρτη, υπήρξε για αρκετά χρόνια μια τεράστια δοκιμασία για τους ερευνητές. Το μυστήριο γίνεται ακόμη μεγαλύτερο, με την ομολογία του Ρέις, ότι δηλαδή το έργο του αποτελεί προϊόν αντιγραφής και σύνθεσης παλαιότερων έργων. Ποια έργα είναι αυτά που είχαν «εικόνα» για το σύνολο του κόσμου; Πόσο παλαιά είναι και ποια μέθοδο χαρτογράφησης είχαν ακολουθήσει οι δημιουργοί τους, σε μια εποχή όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού θεωρούσε τη γη επίπεδη;
Χαρτογραφήσεις τέτοιου επιπέδου, προϋποθέτουν είτε εναέρια αποτύπωση είτε γνώσεις σφαιρικής τριγωνομετρίας και γνώση της μεθόδου της «αζιμουθιακής προβολής ίσων αποστάσεων». Όμως η εποχή της σύνθεσης του έργου, δεν δικαιολογεί ούτε εναέρια αποτύπωση, ούτε χρήση μεθόδων που αναπτύχθηκαν μόλις το 18ο αιώνα. Απάντηση στη σκανδαλώδη ακρίβεια του χάρτη, προσπάθησε να δώσει σε ένα επιστημονικό άρθρο ο Ρικ Σάντερς (περιοδικό 21ος αιώνας) το 2001. Ο Σάντερς σε συνεργασία με τον αστρονόμο Μπέρτ Κούπερ υποστηρίζουν πως οι αρχαίοι θαλασσοπόροι μπορούσαν να μετρήσουν το γεωγραφικό μήκος. Για να υποστηρίξουν τη θέση τους οι δύο επιστήμονες αναφέρουν το παράδειγμα των Αιγυπτίων θαλασσοπόρων, οι οποίοι το 232 π.Χ κατάφεραν με ένα μικρό στολίσκο να φτάσουν στη δυτική Γουϊνέα. Μάλιστα στο ταξίδι αυτό ο ναυτικός Ράτα έκανε χρήση μιας υπολογιστικής μηχανής (τανάβα), η οποία αξιοποιώντας τους συσχετισμούς των μετρήσεων, των θέσεων της Σελήνης σε σχέση με τα άστρα, μπορούσε να αποδίδει με σχετική ακρίβεια το γεωγραφικό μήκος. Μέσω της ιστορίας αυτής, ο Σάντερς προσπάθησε να αποδείξει, πως οι αρχαίοι λαοί, είχαν θεωρητικά τη δυνατότητα να υπολογίσουν το γεωγραφικό μήκος με απόκλιση μόλις 10’ της μοίρας.
Όμως η προβολή που απαιτείται για το σχεδιασμό του χάρτη παραμένει ένας γρίφος. Η Ισαπέχουσα Αζιμουθιακή προβολή, τεχνική σύγχρονη, απαιτεί ένα συγκεκριμένο κέντρο, το οποίο ο ιστορικός Τσαρλς Χάπγκουντ (1904-1982) τοποθετεί ανάμεσα στην Συήνη (σημερινό Ασσουάν) και τον Τροπικό του Καρκίνου. Οι επιστήμονες απέδειξαν πως σε μία δεδομένη χρονική στιγμή η Συήνη και ο τροπικός του Καρκίνου ταυτίζονταν. Με απλά λόγια, η προβολή που χρησιμοποιήθηκε στο χάρτη του Πίρι Ρέις υποδεικνύει όχι μόνο ένα συγκεκριμένο τόπο, αλλά και έναν δεδομένο χρόνο. Αν λοιπόν θεωρήσουμε βάσιμη την υπόθεση του Χάπγγκουντ, τότε με τους κατάλληλους υπολογισμούς μπορούμε να σηματοδοτήσουμε το 3.700 π.Χ, ως περίοδο όπου Τροπικός του Καρκίνου και Συήνη συμπίπτουν. Όμως η υπόθεση αυτή τρομάζει…Είναι δυνατόν ο Πίρι Ρέις να χρησιμοποίησε αντιγραφές πρωτότυπων χαρτών που ανάγονται στο 3.700 π.Χ; Απλές συμπτώσεις ή αποδεικτικά στοιχεία ενός αρχαίου εξελιγμένου πολιτισμού;
O συγγραφέας Graham Hancock σχολιάζει το χάρτη του Πίρι Ρέις
Η Ανταρκτική χωρίς πάγους…. Παρερμηνεία, σύμπτωση ή χαμένη ιστορία;
Μια άλλη περίεργη σύμπτωση που δίνει τροφή για διάφορα σενάρια και εικασίες, είναι το κατώτερο τμήμα του χάρτη, το οποίο σύμφωνα με μερίδα μελετητών αποτελεί απεικόνιση των ακτογραμμών της Ανταρκτικής. Μόλις το 1949 μπόρεσε η επιστήμη να «σκανάρει» τις ακτογραμμές της Ανταρκτικής, οι οποίες εδώ και τουλάχιστον 6.000 χρόνια, βρίσκονται καλυμμένες με στρώμα πάγου που υπερβαίνει το 1 χλμ. Ο Χάπγκουντ αναπτύσσει τη δική του θεωρία θέλοντας να δώσει εξήγηση. Στο βιβλίο του «Η Μετατόπιση του Πλανητικού Φλοιού: Ένα κλειδί για ορισμένα βασικά προβλήματα των επιστημών της Γης», υποστηρίζει πως η Ανταρκτική δεν ήταν καλυμμένη με πάγο το 4.000 π.Χ. Ο Χάπγκουντ πιστεύει πως η Ανταρκτική δεν βρισκόταν στο Νότιο Πόλο, αλλά 3.000 χλμ βορειότερα, και πως ο μηχανισμός μετατόπισης του Φλοιού της Γης ευθύνεται για τη μετατόπιση της στη σημερινή της θέση.
Μια πιο ορθολογική και καθησυχαστική προσέγγιση ανατρέπει τον ισχυρισμό πως ο χάρτης απεικονίζει την ακτογραμμή της Ανταρκτικής. Πιο συγκεκριμένα, σύγχρονοι μελετητές ισχυρίζονται πως «η περίφημη» ακτογραμμή της Ανταρκτικής δεν είναι τίποτε περισσότερο από την γη του Πυρός. Ισχυρίζονται δηλαδή πως στην ουσία το «μυστηριώδες» κομμάτι αποτελεί μια «λοξή» συνέχεια της Λατινικής Αμερικής και τίποτα παραπάνω. Μάλιστα για να ενισχύσουν τη θέση τους, υποθέτουν, πως το τμήμα αυτό του χάρτη αποτελεί συρραφή από πορτογαλικό χάρτη. Βασίζουν αυτή την υπόθεση σε σκόπιμη «αλλοίωση» του χάρτη από τη μεριά των Πορτογάλων προκειμένου να ενισχύσουν τα αποικιακά τους δικαιώματα (μετέφεραν την ακτογραμμή ανατολικότερα προκειμένου να κατοχυρώσουν τα πορτογαλικά δικαιώματα, με βάση τη συνθήκη της Tordesillas, η οποία μοίραζε το μη χριστιανικό κόσμο ανάμεσα σε Ισπανία και Πορτογαλία).
Η κληρονομιά του Πίρι Ρέις
Τελικά τι κρύβει ο χάρτης του Τούρκου Θαλασσοπόρου; Υπήρξαν αρχαίοι πολιτισμοί με τόσο εξελιγμένες γνώσεις γεωγραφίας, οι οποίοι μετέδωσαν τη γνώση τους στα «κατώτερα» απομεινάρια της ανθρωπότητας, μετά από μια μεγάλη καταστροφή; Είναι ο χάρτης προϊόν εναέριας παρατήρησης; Ή απλά πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο της εποχής των μεγάλων εξερευνήσεων; Όποια εκδοχή και αν προτιμά κανείς, γεγονός παραμένει, πως ο Πίρι Ρέις υπήρξε μια ιδιοφυία της εποχής του. Επίσης είναι αλήθεια πως για μεγάλο διάστημα η σύγχρονη επιστήμη είχε υποτιμήσει την αρχαία γνώση, τα επιστημονικά έργα και τα εργαλεία παρατήρησης ,καθώς και τα επιτεύγματα λαών όπως ο Αιγυπτιακός και ο Ελληνικός. Ίσως η ανθρωπότητα να νοιώθει πιο άνετα, όταν συγκρίνει τη δική μας εποχή, με αυτή του Μεσαίωνα, παρά με τους αρχαίους πολιτισμούς, της Αιγύπτου, της Ελλάδας, της Μεσοποταμίας. Τα μυστήρια που γεννά ο χάρτης θα παραμείνουν άλυτα στις ψυχές των πιο ρομαντικών. Για κάποιους άλλους αποτελούν απλά μια καλοστημένη φάρσα, από αυτές που συχνά η ιστορία στήνει…
Η ιστορία
Ιούλιος του 1957: Στο ανάκτορο Τοπκαπί, στην Κωνσταντινούπολη, βρίσκονται αρχαίοι χάρτες που ανήκαν στον Τούρκο καπετάνιο Πίρι Ρέις, ο οποίος, από πειρατής, είχε γίνει ναύαρχος του οθωμανικού στόλου το 1550. Το σωζόμενο μέρος του χάρτη είναι περίπου 90 επί 65 εκ. Ο χάρτης του Πίρι Ρέις εμφανίζει τη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική, τη Γροιλανδία και Ανταρκτική, υπείρους που το 1513 δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί. Ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι τόσο τέλειος που θα μπορούσε μόνο να έχει γίνει από πολύ τις φωτογραφίες υψηλού ύψους.!!!.
Από τον Πίρι Ρέις ξέραμε τους δύο άτλαντες Μπαχρίγιε της Βιβλιοθήκης του Βερολίνου που δίνουν εκπληκτικά ακριβή στοιχεία για την Ερυθρά θάλασσα και το αρχιπέλαγος της Μεσογείου, αλλά οι χάρτες του Τοπκαπί αποδείχτηκαν πολύ πιο καταπληκτικοί όταν τους εξέτασε ο Αμερικανός μηχανικός Άρλινγκτον Χ. Μάλλερυ.
Μια από τις επιγραφές προσδιορίζει τις πηγές που χρησιμοποιήθηκαν από τον Πίρι Ρέις: οκτώ χάρτες του Πτολεμαίου, τέσσερις σύγχρονοι (του Ρέις) πορτογαλικοί χάρτες, ένας αραβικός χάρτης της νότιας Ασίας, και ένας χάρτης του Κολόμπου για τα μέρη του νέου κόσμου. Σύγχρονες έρευνες αποκάλυψαν ότι το έδαφος που απεικονίζει ο χάρτης στο νότο του Ατλαντικού Ωκεανού είναι μια απεικόνιση της Ανταρκτικής κάτω από τον πάγο, που προηγείται χρονικώς της ανακάλυψης της ηπείρου το 1820, και υποστηρίζουν ότι η προϊστορική Ανταρκτική έχει αντιγραφεί από αρχαίους χάρτες δεκάδες χιλιάδων, ακόμη και εκατοντάδες χιλιάδων, ετών!!!
Το ντοκουμέντο έδειχνε, λόγου χάρη, στην Ανταρκτική, οροσειρές που ανακαλύφτηκαν μόνο το 1952. Και έγραφε και το ακριβές υψόμετρο. Τα στοιχεία
Σύμφωνα με τον Μάλλερυ, τον οποίο - για να πούμε την αλήθεια - πρέπει να πιστέψουμε μόνο βασιζόμενοι στα λόγια του, αυτοί οι χάρτες δίνουν το ακριβές περίγραμμα της δυτικής Αφρικής και της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Στα περιθώρια, ο ίδιος ο Πίρι Ρέις είχε σημειώσει τις παρακάτω εξηγήσεις:
Ωστόσο, μαζί με τις τόσο σωστές λεπτομέρειες, τα ντοκουμέντα αυτά περιέχουν και ανεξήγητους εξωφρενισμούς λες και κάποιος θέλησε να δυσκολέψει την ανάγνωσή τους.
Πράγματι, για να διαβαστούν σωστά οι χάρτες, χρειαζόταν ένα είδος σχάρας, την οποία χρησιμοποιούσε ο Πίρι, αλλά που κατέστρεψε πριν θανατωθεί κατά διαταγή του σουλτάνου Σολιμάν Β' επειδή είχε δωροδοκηθεί αδρά για να σταματήσει την πολιορκία του Γιβραλτάρ.
Με τη βοήθεια του Μ. Βάλτερς, της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Ναυτικού των ΗΠΑ, ο Μάλλερυ βάλθηκε ν' αποκρυπτογραφήσει το ντοκουμέντο και ξανάφτιαξε τη σχάρα που επέτρεψε να γίνει μια εκπληκτική ανακάλυψη: οι χάρτες παρουσίαζαν το ακριβές περίγραμμα των ακτών της Βόρειας Αμερικής, της Νότιας Αμερικής και της Ανταρκτικής. Και όχι μόνο το περίγραμμα, αλλά και την τοπογραφία του εσωτερικού των χωρών: οροσειρές, κοιλάδες, οροπέδια και κορυφές.
Αντίθετα, η Γροιλανδία φαινόταν σαν τρία νησιά.
Αυστηροί έλεγχοι της αμερικανικής Task Force 43 για το Διεθνές Γεωφυσικό Έτος, και του εξερευνητή Πώλ-Εμίλ Βικτόρ, σεισμογραφικές βολιδοσκοπήσεις και βυθομετρήσεις με τα πιο σύγχρονα μηχανήματα της επιστήμης του 20ού αιώνα, επιβεβαίωσαν τα στοιχεία των χαρτών: οροπέδια, όρη, κορυφές, βρίσκονταν στις σωστές τους τοποθεσίες και η Γροιλανδία βρισκόταν πράγματι πάνω σε τρία μεγάλα ξεχωριστά νησιά.
Πολλά μυστήρια έμεναν όμως ανεξήγητα:
Ο Πίρι Ρέις είχε συγκεντρώσει οκτώ ελληνικούς χάρτες, πολύ παλιούς, από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δηλαδή τουλάχιστον δεκατριών αιώνων. Επειδή είχε μείνει στην Αίγυπτο μπορεί να είχε καταφέρει να δει τα μυστικά αρχεία των αρχαίων Αιγυπτίων ιερέων και των μουσουλμάνων.
Το μυστικό του είχε αποκαλυφθεί υπό όρους. Ή τότε, ο Πίρι Ρέις, μολονότι δεν ήταν μυημένος, μπορεί να κατάλαβε πως η κοινοποίηση του ήταν επικίνδυνη.
Ίσως μάλιστα να πλήρωσε και με τη ζωή του την απόκτηση των χαρτών (και η υπόθεση του Γιβραλτάρ να είναι πρόσχημα).
Ο σουλτάνος Σολιμάν Β' ήταν ένας πρίγκιπας πολυμαθέστατος, ιδιαίτερα στην ιστορία και στην επιστήμη, και Σολιμάν, στα τούρκικα, σημαίνει Σολομώντας. (Ό μυημένος μπορεί να έβαλε να σκοτώσουν το βέβηλο που άρχιζε να γίνεται επικίνδυνος με τις γνώσεις του).
Οι κ.κ. Μάλερυ και Βάλτερς και ο πατήρ Ντάνιελ Λάινχαμ, διευθυντής του Παρατηρητηρίου Ουέστον των ΗΠΑ και προϊστάμενος των σεισμολογικών υπηρεσιών του Γεωφυσικού Έτους, υπολογίζουν πως τα στοιχεία χρονολογούνται τουλάχιστον 5.000 χρόνια πριν την γέννηση του Χριστού.
Με περισσότερη ακρίβεια, οι παγετολόγοι, προσδιορίζοντας πώς οι χάρτες θα πρέπει να έγιναν πριν τον τελευταίο παγετώνα, βεβαιώνουν πως τα στοιχεία των χαρτών έχουν ηλικία πάνω από δέκα χιλιάδες χρόνια. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποδειχτεί και από τις διαφορές στο περίγραμμα των ακτών που ίσως να οφείλονται σε διάβρωση.
Όσο για τα τεχνικά μέσα που επέτρεψαν τη χαρτογράφηση και ιδιαίτερα την καταγραφή των οροσειρών δεν μπορεί παρά να έγιναν από τον αέρα. Ο Άρλινγκτον Χ. Μάλλερυ παρατηρεί με κάποια πονηριά:
Ο ιστορικός Ζώρζ Κετμάν, που μελέτησε αυτό το πρόβλημα, συμπεραίνει:
Είμαστε υποχρεωμένοι να επικαλεστούμε ορισμένα επιστημονικά αινίγματα που μας επιτρέπουν να φανταστούμε πως πολύ αναπτυγμένοι πολιτισμοί υπήρχαν στη Γη, εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Υπήρχαν, ή τουλάχιστον είχαν επαφή με τη Γη...
Ο ρόλος των Αρχαίων Ελλήνων
Υποθέσεις που κάνουν διάφοροι ιστορικοί μελετητές, αναφέρουν πως οι γνώσεις που περιέχει ο χάρτης, δεν αποκλείεται να προέρχονται από την εποχή του Πυθέα. Υπάρχουν όμως και υποθέσεις, που κάνουν λόγω για συμπυκνωμένες γνώσεις από την εποχή ακόμα που οι περιοχές των πόλων του πλανήτη μας, δεν είχαν καλυφθεί από πάγο.
Πιο τολμηρές απόψεις όμως, είναι αυτές που αναφέρουν ότι είχε γίνει χρήση πτητικών μέσων για την χαρτογράφηση. Εξάλλου είναι γνωστή η ιστορία του Αρχύτα (Πυθαγόρειος φιλόσοφος και μαθηματικός από τον Τάραντα 428-347 π.Χ.), σύμφωνα με την οποία ήταν αυτός που κατασκεύασε μια μη-επανδρωμένη ιπτάμενη μηχανή, που αποκλήθηκε «πετομηχανή» ή «περιστερά» και που ουσιαστικά ήταν το πρώτο αεριωθούμενο, η οποία μηχανή, λέγεται ότι βασίστηκε σε παλαιότερα σχέδια.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου