Τροφή για Σκέψη ....!!!!

Τροφή για Σκέψη ....!!!!



Ένας δάσκαλος έφερε μπαλόνια στο σχολείο και ζήτησε από τα παιδιά να τα φουσκώσουν όλα και στη συνέχεια να γράψει το κάθε παιδί στο μπαλόνι του ,το όνομά του .

Μάζεψαν τα μπαλόνια στο διάδρομο και ο δάσκαλος τα ανακάτεψε από άκρη σε άκρη. Ο δάσκαλος έδωσε τότε 5 λεπτά για να βρει το κάθε παιδί το μπαλόνι που είχε πάνω του το όνομά του .

Τα παιδιά έτρεξαν πάνω κάτω , κοιτάζοντας και ψάχνοντας ξέφρενα, αλλά καθώς έφτασε η ώρα και τα 5 λεπτά πέρασαν - κανένα δεν βρήκε το δικό του μπαλόνι ...

Τότε ο δάσκαλος είπε στα παιδιά να πάρουν το μπαλόνι που είχαν πιο κοντά τους και να το δώσουν σε εκείνο το παιδί του οποίου το όνομα ήταν γραμμένο πάνω στο μπαλόνι .Σε λιγότερο από 2 λεπτά το κάθε παιδί είχε το δικό του μπαλόνι.

Τελικά , ο δάσκαλος είπε,

"Το μπαλόνι είναι σαν την ευτυχία. Κανείς δεν θα το βρει εάν ψάχνει μόνο για το δικό του. Αντ 'αυτού, αν όλοι νοιάζονται και για τους άλλους, θα βρουν το δικό τους πολύ πιο γρήγορα ».

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΚΑΚΙΟΥ

ΜΥΘΟΣ - Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΣΚΑΚΙΟΥ

Κάποτε ζήτησε κάποιος από το βασιλιά, να τοποθετήσουν ένα κόκκο ρυζιού στο πρώτο, δυο κόκκους ρυζιού στο δεύτερο, τέσσερις κόκκους στο τρίτο, οκτώ στο τέταρτο τετράγωνο μια σκακιέρας και να συνεχίσουν διπλασιάζοντας συνεχώς την ποσότητα. Ο βασιλιάς ήταν πολύ ευχαριστημένος, επειδή νόμισε ότι έτσι θα εκπλήρωνε την ευχή του χωρικού με ελάχιστο κόστος! Τότε όμως ο ένας από τους υπηρέτες του του εξήγησε ότι αυτό δεν ήταν δυνατό, επειδή το σύνολο των κόκκων ρυζιού που χρειαζόταν για την αμοιβή του ήταν 18.446.744.073.709.551.615!!!Τόσο ρύζι δεν υπήρχε όχι μόνο στο βασίλειο του ή στα υπόλοιπα βασίλεια της Ινδίας εκείνη την εποχή, αλλά δεν υπάρχει ούτε σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο! Ακόμα κι αν υπήρχε όμως, όλα τα πλούτη του βασιλιά δεν θα έφταναν για να αγοραστεί τόσο ρύζι. Η ιστορία λέει ότι ο βασιλιάς θαύμασε την εξυπνάδα του χωρικού, επειδή αυτός χρησιμοποίησε τόσο καλά την ιδέα του πολλαπλασιασμού, και του έδωσε ένα μεγάλο κτήμα και δώρα που έφταναν για να ζήσει άνετα την υπόλοιπη ζωή του.

Παράδεισο και Κόλαση

" Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση"


Κάποτε ένας Κινέζος μαθητής ρώτησε τον δάσκαλο του: " Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση". Ο δάσκαλος του απάντησε: " Πολύ μικρή, που έχει όμως μεγάλες συνέπειες". Έλα, θα σου δείξω την Κόλαση. Μπήκαν σ' ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια τεράστια χύτρα γεμάτη ρύζι, αλλά όλοι έμοιαζαν απελπιστικά πεινασμένοι. Ο καθένας είχε ένα παράξενο κοντάρι, που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα. Κάθε κουτάλι όμως είχε ένα τόσο μακρύ χερούλι, που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα τους. Η πείνα και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή. 

Έλα, είπε ο δάσκαλος, τώρα θα σε πάω στον Παράδεισο. Μπήκαν σε άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο, υπήρχε η ίδια χύτρα ρυζιού, οι ίδιοι άνθρωποι και τα ίδια κουτάλια. Εκεί όμως όλοι έμοιαζαν πραγματικά ευτυχισμένοι. Δεν καταλαβαίνω, είπε ο μαθητής, γιατί εδώ είναι όλοι ευτυχισμένοι, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι, τη στιγμή που είναι όλα ίδια και πανομοιότυπα. Ο δάσκαλος χαμογέλασε και απάντησε: "Εδώ έμαθαν να ταΐζουν ο ένας τον άλλο".