Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2018

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ..



ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ..

Έτρεχε ανέμελα στο απέραντο λιβάδι της αγάπης…
λουλούδια άνθιζαν γύρω της..
κάθε φορά που η σκέψη της ταξίδευε κοντά του..
Ο αέρας γέμιζε νότες και μουσικές..
έτσι ακουγόταν κάθε του λέξη στ’αυτιά της..
Το φεγγάρι τις νύχτες υποκλινόταν στο μεγαλείο της αγάπης..
τ’αστέρια γέμιζαν με χρυσόσκονη τη νύχτα κι όλα ήταν μαγικά..
Ποιήματα ρομαντικά απήγειλλαν οι μούσες…
κι οι δυό τους χορεύανε χορούς αγάπης πάνω σε βελούδινα ροδοπέταλα..
ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ…ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ…
Όμως μια μικρή νεραιδούλα βλέποντας την ομορφιά που βγάζει η αγάπη
ψιχάλες ζήλειας άγγιξαν τα μαγικά φτερά της..το πρόσωπό της έσφιξε..
το χαμόγελό της χάθηκε..
»θέλω κι εγώ να χορέψω κάτω από το φέγγαρι με αυτό το παλληκάρι»
»αφού εγώ του’δωσα χάρες να’χει στο χορό..και κάποτε χόρευε μόνο μαζί μου»
Ακουσε η κοπέλλα το μονόλογο της νεραιδούλας και της ψιθύρισε:
Εσένα πάντα δικός σου θα είναι ..ΦΙΛΙΑΣ ΑΓΑΠΗ σου πρόσφερε πολύτιμη..
φτερά να’χεις στη νεραιδένια σου τη ράχη..
ώρες σου χάρισε ΠΑΡΕΑ ΑΛΗΘΙΝΗ…μοναξιά να μη νιώθεις..
Μη ζηλεύεις νεραιδένια μου…
Εγώ μονο στου ονείρου το παραμύθι τον συναντώ..
και τις στιγμές ρουφάω..να μου κρατούν συντροφιά,τις απέραντες ώρες μοναξιάς..
έιπε κι έφυγε η κοπέλλα να συνεχίσει να χορεύει με τον καλό της..
Δεν ξέρω αν η νεραιδούλα κατάλαβε..
πως αυτή απολάμβανε ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ…με όμορφες στιγμες ευτυχίας..
και η κοπέλλα ζούσε ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ..ΜΕ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ..!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου