Κράνα

Κράνα: Η υπερτροφή που λατρεύουν οι Πόντιοι

Μια από τις υπερτροφές, όπως αποδείχθηκε μετά από έρευνα, είναι και τα κράνα, τα αγαπημένα των Ποντίων.
Με τα κράνα οι Πόντιοι έφτιαχναν και συνεχίζουν να φτιάχνουν λικέρ και με το ξύλο της κρανιάς που είναι πολύ ανθεκτικό έφτιαχναν εργαλεία.
Η υπερτροφή κράνα
Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης διαπιστώνεται πως τα κράνα είναι σημαντικής διατροφικής αξίας, καθώς είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά και η ολική αντιοξειδωτική τους ικανότητα είναι υψηλότερη από κάθε άλλο φρούτο με το οποίο συγκρίθηκαν.
Συγκεκριμένα, εξετάστηκαν ελληνικές ποικιλίες κρανιάς που ήδη καλλιεργούνται και έγινε σύγκριση με 62 ποικιλίες από 17 είδη οπωροφόρων με τη μέθοδο ΕΚΛΡ. Όπως προέκυψε, η αντιοξειδωτική ικανότητα των διαφόρων ειδών που μελετήθηκαν -με φθίνουσα σειρά- ήταν: κράνα, τζίτζιφα, κεράσια, κόκκινα σταφύλια, βατόμουρα, αχλάδια, λωτοί, δαμάσκηνα, ροδάκινα, λευκά σταφύλια, ρόδια, μήλα, νεκταρίνια, ακτινίδια, κυδώνια, σύκα, βερίκοκα. Διαφοροποιήσεις βρέθηκαν και μεταξύ ποικιλιών του κάθε είδους.
Έρευνες απέδειξαν ότι τα κράνα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή, ανθοκυάνες και φαινολικά παράγωγα. Σε άλλες εργαστηριακές έρευνες βρέθηκε μεγάλη περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe) αλλά και βιταμίνη C (103 mg/100 g), καθώς και υψηλή περιεκτικότητα σε ασκορβικό οξύ (4873 mg/100 g, περισσότερο από φράουλες, πορτοκάλια και ακτινίδια), καροτίνη και τανίνες.Λόγω των εμπεριεχομένων τανινών έχει, επίσης, στυπτικές ιδιότητες.
Ενδείξεις – θεραπευτικές χρήσεις
Πρώτος ο Διοσκουρίδης μας δίνει μία από τις πρώτες αναφορές στην φαρμακευτική χρήση της κρανιάς , προτείνοντας θεραπεία για τη δυσεντερία και τις γαστρεντερικές διαταραχές με κράνα που είχαν τοποθετηθεί σε άλμη.
Οι γνώσεις γύρω από τη χρήση των κράνων στην παραδοσιακή θεραπευτική, πέρασαν από γενιά σε γενιά και εφαρμόζονται μέχρι και σήμερα στην πράξη με επιτυχία.
Χρησιμοποιούνται λοιπόν στις μέρες μας κατά της διάρροιας και των εντερικών παθήσεων, λόγω της στυπτικότητας τους που οφείλεται στις τανίνες.
Ο φλοιός, οι βλαστοί και οι ρίζες, χρησιμοποιούνται ως αντιπυρετικά.
Στις ορεινές περιοχές της χώρας μας, τα κράνα επίσης χρησιμοποιούνται κατά των καρδιακών παθήσεων , κατά του κοιλόπονου και των πόνων περιόδου, σε στομαχικές και εντερικές διαταραχές, ως χωνευτικό και ως τονωτικό κατά τη διάρκεια εργασίας.
Σύμφωνα με μια Μateria Medica του 1827, ο φλοιός της κρανιάς αναφέρεται ως τονωτικός, στυπτικός και διεγερτικός και η σκόνη του δίνεται σε εγχύματα και αφεψήματα για ενοχλήσεις στο στομάχι και το έντερο. Επειδή όμως η ίδια η σκόνη προκαλούσε διαταραχές, συνδυαζόταν η χρήση της με λαύδανο. Η δοσολογία λήψης της σκόνης του φλοιού ήταν 2 κουταλάκια και δινόταν σε όλες τις περιπτώσεις καταβολής και αδυναμίας από ασθένεια σε συνδυασμό με άλλα τονωτικά και αρωματικά φυτά.
Ιδιαίτερα αξιόλογη όσον αφορά τη χρήση της κρανιάς είναι μια δημοσιευμένη εθνοφαρμακολογική μελέτη του τμήματος Συστηματικής Βοτανικής και φυτογεωγραφίας της Βιολογικής σχολής του ΑΠΘ (Δ, Βώκου, Κ. Κατράδη, Σ. Κοκκίνη 1993) που αφορούσε τον Εθνικό Δρυμό Βίκου – Αώου.
Στη μελέτη αυτή, έγινε μια συλλογή γνώσεων για τα φαρμακευτικά φυτά των Ζαγοροχωρίων της Ηπείρου και συγκεντρώθηκαν πληροφορίες από τους κατοίκους και από παλιές συνταγές των λεγόμενων “ βικογιατρών ή κομπογιαννιτών “ της περιοχής. Η κρανιά λοιπόν αναφέρεται ως φυτό αναζωογονητικό, αναλγητικό, αντισπασμωδικό, καταπραϋντικό, στυπτικό, αιμοστατικό κατά της δίψας, κατά της διάρροιας, κατά της δυσεντερίας και της ελονοσίας.
Τα κράνα στα χωριά της Ελλάδας
Στα ορεινά χωριά των Πιερίων, οι κάτοικοι χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα σαν φάρμακο ένα είδος τοπικού λικέρ από κράνα. Μαζεύουν τα κράνα στα τέλη Αυγούστου, τα τοποθετούν σε βάζο με ζάχαρη, κονιάκ, γαρύφαλλα και κανέλλα, και τον Οκτώβριο το μαζεύουν, το σουρώνουν και παίρνουν το λικέρ. Έπειτα το αποθηκεύουν και πίνουν μισό ποτηράκι από το λικέρ σε πόνους στομαχιού, κοιλιάς, πόνους περιόδου και κολικούς εντέρου.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πληροφορίες για τη χρήση της κρανιάς που προέρχονται από τα χωριά της Δυτικής Μακεδονίας στη περιοχή της Καστοριάς. Οι κάτοικοι εκεί μαζεύανε τα κράνα και ξεραίνανε τα κουκούτσια τους στη ντουλάπα.
Όταν είχαν πόνους στη μέση, ή πέτρα στο νεφρό, έβραζαν τα κουκούτσια σε νερό και πίνανε μισό ποτηράκι κάθε βράδυ. Επίσης, όταν είχανε «καρναβίτσες» ή αλλιώς μυρμηκίες όπως τις ονομάζουμε σήμερα, έκαιγαν τα κλαδιά της κρανιάς, έπαιρναν τη στάχτη, την αραίωναν σε νερό και την τοποθετούσαν επάνω στη μυρμηκία. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους μετά από τη διαδικασία αυτή οι μυρμηκίες εξαφανίζονταν.
Σχετικά άρθρα
Φτιάξτε το ποντιακό λικέρ Κράνα 

ΡΙΓΑΝΗ ΣΤΗΝ ΓΛΑΣΤΡΑ

ΠΡΕΠΕΙ να φυτέψεις ρίγανη στη γλάστρα. ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ!

 Η ρίγανη είναι το μυρωδικό που θα έπρεπε να έχει σε γλάστρα κάθε ελληνικό σπίτι, για πολλούς λόγους:

Η μυρωδιά της φρεσκοκομμένης ρίγανης δεν συγκρίνεται με εκείνη της αποξηραμένης.
Σύμφωνα με τον Γαληνό, τον φημισμένο Έλληνα γιατρό της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η χλωρή (και όχι η ξερή) ρίγανη συγκαταλέγεται στα βότανα που λεπταίνουν και δυναμώνουν το σώμα.

Νοστιμίζει πολλά ελληνικά φαγητά (φρέσκια ή ξερή) – και όχι μόνο τη χωριάτικη σαλάτα.
Στην Ελλάδα φυτρώνει η καλύτερη ρίγανη παγκοσμίως, άρα επιβάλλεται να την απολαμβάνουμε και… σπιτική κατευθείαν από το μπαλκόνι μας.
Είναι εξαιρετικό φαρμακευτικό φυτό (φυσικό αντιβιοτικό) με αντιβακτηριακές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Εξολοθρεύει τα παράσιτα του εντέρου και τονώνει το πεπτικό σύστημα.
Είναι αντικαρκινογόνο βότανο.
Περιέχει φυτοοιστρογόνα, πολύ χρήσιμα (κυρίως) στις γυναίκες.
Απωθεί εχθρούς και ασθένειες των φυτών προστατεύοντας όχι μόνο τον εαυτό της αλλά και τα διπλανά φυτά.
Λίγη ρίγανη μέσα στην τροφή των πτηνών τα προστατεύει από αρρώστιες.

Ταραξάκο: Ένα θαυματουργό Ελληνικό φυτό. Οι θεραπευτικές του ιδιότητες

Ταραξάκο: Ένα θαυματουργό Ελληνικό φυτό. 

Οι θεραπευτικές του ιδιότητες

Το Taraxacum officinalis η αλλιώς πικραλίδα είναι κοινό χόρτο στην Ελλάδα ιδίως στα λιβάδια. Είναι πολυετής πώα με φύλλα μακρυά και οδοντωτά και κίτρινα άνθη. Φτάνει σε ύψος μέχρι 30cm.

Έχει πολλές ποικιλίες. Εποχή άνθισης Ιούνιο – Ιούλιο

Έχει μεγάλη αξία φαρμακευτική και είναι Ελληνικό φυτό.

Δραστικές ουσίες: γλυκοσίδες, καροτινοειδή , τερπενοειδή, χολίνη.

Η ρίζα και ο γαλακτώδης χυμός του στελέχους περιέχουν μια πικρή ουσία τη λακτοπικρίνη καθώς και τανίνες, ινσουλίνη και καουτσούκ. Τα φύλλα του είναι πολύ πλούσια σε άλατα, κάλιο, σίδηρο, βιταμίνη A, B, C και D και μαγνήσιο. Χρησιμοποιείται ολόκληρο το φυτό, οι ρίζες και ο βλαστός με τα φύλλα νωπά ή αποξηραμένα.

Θεραπευτικές Ιδιότητες – Χρήσεις

Οι ιδιότητες του ταραξάκου είναι διουρητικές (έχει ασφαλή διουρητική δράση), ωφελεί σε περιπτώσεις κατακράτησης υγρών, σε αυξημένο με ουρικό οξύ, σε λιθιάσεις του ουροποιητικού και λοιμώξεις ή παθήσεις της ουρήθρας, της κύστης και των νεφρών. Με την πολλή διούρηση μειώνεται το κάλιο. Η περιεκτηκότητα του ταραξάκου σε κάλιο αντισταθμίζει την απώλεια. Η δράση των φύλλων είναι κυρίως τονωτική του συκωτιού και του πεπτικού. Η κύρια δράση της ρίζας είναι ηπατοτονωτική και χολαγωγός( πολύ περισσότερο από την καλέντουλα), καλό για αδυνάτισμα. Είναι έξοχο ορεκτικό λόγω των πικρών ουσιών που περιέχει, βελτιώνει τη λειτουργία της πέψης, προκαλεί έκκριση γαστρικών υγρών και ωφελεί σε όλες τις πεπτικές διαταραχές, όπως δυσπεψία, διάρροια, κολίτιδες, ακόμα και έλκος στομάχου και στις ελκώδεις φλεγμονές των εντέρων ενώ θεωρείται ως ήπιο καθαρτικό 6-8 ώρες μετά από τη χρησιμοποίησή του.

Θεωρείται πως καθαρίζει το αίμα και αποτελεί ιδανικό μέσο για αποτοξίνωση ενώ το αφέψημα της ρίζας και η κατανάλωση νωπών φύλλων σε σαλάτα είναι τονωτικό του οργανισμού.

Η κατανάλωση της πικραλίδας μειώνει τα επίπεδα της χοληστερίνης στο αίμα, τα επίπεδα του σακχάρου και την υψηλή αρτηριακή πίεση. Εμποδίζει τη συγκέντρωση αθηρωματικών πλακών και την αρτηριοσκλήρυνση, βελτιώνοντας τη λειτουργία του κυκλοφορικού συστήματος.

Πίνουμε ένα δύο φλιτζάνια την ημέρα πριν το γεύμα για τονωτικό και ορεκτικό. Το άσπρο υγρό που βγάζει ο βλαστός και η ρίζα του φυτού χρησιμοποιείται για καλόγερους, δοθιήνες, μυρμηγκιές, ερεθισμένο δέρμα και φλεγμονές.

Όταν έχουμε λάσπη και άμμο στην χολή τα καθαρίζει σε πολλές περιπτώσεις.Για να σπάσουμε την πέτρα στην χολή , χρησιμοποιούμε μόνο ρίζα, γιά λάσπη μόνο φύλλα.

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΗ: Απαγορεύεται σε άτομα που έχουν χαμηλή νεφρική λειτουργία και σε κολικό νεφρού.

Είναι καλύτερα να το χρησιμοποιούμε νωπό, παρά αποξηραμένο

Όχι βράσιμο πριν το βάλουμε στην κατάψυξη

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Έχουν αποδοθεί στο ταραξάκο και πολλές αφροδισιακές ιδιότητες. Τονώνει τη γενετήσια ορμή και βελτιώνει την ερωτική διάθεση.

texnologosgeoponos.blogspot.gr

Το «άγνωστο» βότανο σαμπούκος ή ζαμπούκος

Το «άγνωστο» βότανο σαμπούκος ή ζαμπούκος

ΣΑΜΠΟΥΚΟΣ (ELDER EUROPEAN)
Περιγραφή: Ο σαμπούκος είναι μικρό φυλλοβόλο δένδρο. Ο φλοιός του κορμού είναι ανοιχτόχρωμος με σχισμές και λευκά φακίδια. Έχει φύλλα μεγάλα, πράσινα θαμπά, με 5 λογχοειδή οδοντωτά φυλλάρια, άνθη μικρά λευκοκίτρινα, πολύ μυρωδάτα κατά μεγάλα απλωτά σκιάδια. Οι καρποί του είναι μικρές μαύρες ράγες. Η λαϊκή παράδοση χαρακτηρίζει τον Σαμπούκο ως πλήρες Φαρμακείο λόγω των αναρίθμητων θεραπευτικών και προφυλακτικών του ιδιοτήτων. Τα μέρη που χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς είναι ο φλοιός, τα άνθη, οι καρποί και τα φύλλα.Τα άνθη του βγαίνουν σε ταξιανθίες όπως και οι καρποί, είναι ερμαφρόδιτα και έχουν ευχάριστη μυρωδιά που οφείλεται στο πλούσιο αιθέριο έλαιο που περιέχουν. Τα μικρά του φρούτα είναι σκούρα, σχεδόν μαύρα όταν είναι ώριμα.

Ο Σαμπούκος (Sambucus nigra) είναι επίσης γνωστός ως Ζαμπούκος, Σαμβυξ, Κουφοξυλιά, Αφροξυλιά, Αφροξυλάνθη, Ακταία, Βούζια, Φροξυλιά, Φροξινάνθη. Πρόκειται για μία ομάδα 30 περίπου φυτών που ευδοκιμούν σε εύκρατες και υποτροπικές περιοχές του Βορείου κυρίως ημισφαιρίου. Χρήσιμα τμήματα του Σαμπούκου είναι τα φύλλα, τα άνθη και οι καρποί του.
Οι Άγγλοι αποκαλούν το δέντρο «elder» και τον καρπό του «elderberry». Κάποια άλλα από τα πολλά του ονόματα είναι: Elderberry, Sambucus nigra, Ellanwood, Holunder, Πρεσβύτερος αλλά συχνότερα καλείται Γέροντας. Ανήκει στην οικογένεια Caprifoliaceae.
Ο Γέροντας (Sambruca nigra) είναι ένα κοινό δέντρο στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη, και έχει πολιτογραφηθεί σε πολλά μέρη του κόσμου.

Στη σύγχρονη βοτανοθεραπεια ο Σαμπουκος χρησιμοποιείται κυρίως για την αντιμετώπιση της γρίπης και των συμπτωμάτων της. Δύο ανεξάρτητες κλινικές έρευνες που δημοσιεύτηκαν το 2004, έδειξαν πως η κατανάλωση Σαμπούκου μειώνει σημαντικά τόσο τα συμπτώματα όσο και το χρόνο ανάρρωσης από τη γρίπη (τόσο τύπου Α όσο και τύπου Β).

Ο Σαμπούκος περιέχει το περισσότερο νιτρικό κάλιο σε σχέση με οποιοδήποτε βότανο και είναι πλούσιος σε πολλές βιταμίνες (κυρίως Α, Β, C). Τον 17ο αιώνα ήταν δημοφιλές γιατρικό για να καθαρίζει τα φλέματα, ενώ τον 18ο αιώνα στην Γαλλία το απόσταγμα του Σαμπούκου εκθειαζόταν για την ικανότητά του να λευκαίνει το δέρμα και να σβήνει τις φακίδες. Τα φύλλα δρουν ως εξωτερικό μαλακτικό και επουλωτικό, εσωτερικό καθαρτικό, αποχρεμπτικό, διουρητικό και εφιδρωτικό. Επίσης λιωμένα χρησιμοποιούνται για μωλωπισμούς, διαστρέμματα, τραύματα και χιονίστρες συνήθως σε μορφή μίας ζεστής κομπρέσας. Για κρυολογήματα και πυρετούς ο Σαμπούκος συνδυάζεται με Μέντα,Αχιλλέα ή Ύσσωπο. Για τη γρίπη συνδυάζεται με Αγριμόνιο. Για την καταρροή με τη Χρυσόβεργα.
Η περίοδος άνθησης διαρκεί περίπου για τρεις εβδομάδες, και γίνεται στις πρώτες ζέστες του καλοκαιριού (ανθίζει στο τέλος της άνοιξης) αλλά η διατήρηση των λουλουδιών απαιτεί μεγάλη εμπειρία στους χειρισμούς.

Θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις: 

Υπάρχουν διάφορα είδη σαμπούκου. Χρησιμοποιούνται τα άνθη και τα μούρα του για:

- Ανακούφιση από τον πόνο.
- Καταπολέμηση των μολύνσεων.
- Θεραπεία του βήχα, του κρυολογήματος, της γρίπης και της ιγμορίτιδας.
- Δερματικές παθήσεις. Θεραπεία του πυρετού. Αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας.
- Αγωγή για πρήξιμο (οίδημα) λόγω της διουρητικής του ιδιότητας.

Τα αποξηραμένα φύλλα και τα ψημένα (βρασμένα) μούρα του σαμπούκου, κυρίως του Ευρωπαϊκού είδους, χρησιμοποιούνται σε τσάγια, υγρά αποστάγματα και κάψουλες.

Διάφορες έρευνες προσπάθησαν να τεκμηριώσουν τις θεραπευτικές ιδιότητες του σαμπούκου. Πράγματι οι άνθρωποι για αιώνες χρησιμοποιούν τα άνθη, τα μούρα, τον φλοιό και τα φύλλα του για διάφορες θεραπείες. Τα επιστημονικά δεδομένα που υπάρχουν μέχρι σήμερα για το σαμπούκο μπορούν να συνοψισθούν ως εξής:
Παρά το γεγονός ότι μερικές μικρές έρευνες έδειξαν ότι ο σαμπούκος μπορεί να ανακουφίζει από τα συμπτώματα της γρίπης, οι αποδείξεις δεν είναι αρκετά ισχυρές για να τεκμηριώσουν αυτή τη θεραπευτική ιδιότητα των μούρων του σαμπούκου. Στα συμπεράσματα μερικών ερευνών υπήρξαν εισηγήσεις που ανέφεραν ότι ένα προϊόν που περιείχε άνθη σαμπούκου και άλλα βότανα δυνατόν να βοηθά στη θεραπεία των μολύνσεων των ιγμορείων (ιγμορίτιδες) όταν χρησιμοποιείται ταυτόχρονα με αντιβιοτικά. Ωστόσο χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για επιβεβαίωση οπουδήποτε οφέλους. Δεν υπάρχει αξιόπιστη πληροφόρηση για την αποτελεσματικότητα των μούρων και των λουλουδιών του σαμπούκου σε άλλες ενδείξεις.

Για τη χρήση του σαμπούκου, λόγω του ότι μπορεί να παρουσιαστούν παρενέργειες, επιβάλλεται προσοχή: Τα ανώριμα ή αμαγείρευτα μούρα του σαμπούκου είναι τοξικά. Μπορεί να προκαλέσουν ναυτία, εμετούς ή σοβαρή διάρροια. Μόνο τα μούρα χρώματος μπλε ή μαύρου του σαμπούκου είναι εδώδιμα. Επειδή τα άνθη του σαμπούκου πιθανόν να έχουν διουρητικές δράσεις χρειάζεται προσοχή όταν χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα με φάρμακα που αυξάνουν τη διούρηση (διουρητικά).
Οι σκούρες ρώγες του φυτού μπορούν να καταναλωθούν νωπές σε μικρή ποσότητα όταν είναι πλήρως ώριμες, γιατί είναι δηλητηριώδεις όσο είναι άγουρες. Οι καρποί είναι ασφαλείς -αφού μαγειρευτούν- και μπορούν να γίνουν μαρμελάδα, ζελέ, ή σιρόπι. Δένουν πολύ καλά καλά με τα βατόμουρα τα μήλα και άλλα φρούτα στις γλυκές πίτες, και γίνονται εξαιρετικό γλυκό του κουταλιού.
Οι καρποί περιέχουν: αμινοξέα – βιοφλαβονοειδή – φλαβονοειδή – καροτενοειδή -ζάχαρη – τανίνες, βιταμίνες Α- Β- C ( βιταμίνη C σε μεγάλη ποσότητα) .
Ο φλοιός δρα ως καθαρτικό, εμετικό και διουρητικό.

Τα φύλλα δρουν ως εξωτερικό μαλακτικό και επουλωτικό, εσωτερικά καθαρτικό, αποχρεμπτικό, και εφιδρωτικό. Χρησιμοποιούνται για μωλωπισμούς, διαστρέμματα, τραύματα και χιονίστρες. Τα φύλλα έχουν έντονη καθαρτική δράση αλλά η γεύση τους δεν είναι ευχάριστη. Τα φύλλα αφού πολτοποιηθούν και αραιωθούν με νερό διώχνουν μακριά τις μύγες, σκοτώνουν τις αφίδες, και άλλα έντομα. Συλλέγονται τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, μόνο με αίθριο καιρό, και αφού ο ήλιος έχει διώξει την πρωινή δροσιά, και αποξηραίνονται.

Χρησιμοποιούνται τόσο φρέσκα, όσο και αποξηραμένα. *Η χρήση των φύλλων του σαν ρόφημα δεν είναι ιδιαιτέρα διαδεδομένη στη χώρα μας, με εξαίρεση τη Θεσσαλία και εκεί γίνεται σε συνδυασμό με άλλα βότανα.
Τα άνθη δρουν ως εφιδρωτικό και αντικαταρροικό, είναι πολύ καλά για θεραπεία κρυολογημάτων και γρίπης, πονόλαιμου, πονόδοντου, ξερόβηχα, αμυγδαλών και φαρυγγίτιδας. Είναι κατάλληλα και για κάθε καταρροϊκή φλεγμονή του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος, όπως πυρετός εκ χόρτου και ιγμορίτιδα. Εξωτερικά τα λουλούδια μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως και το χαμομήλι. Τα αποξηραμένα λουλούδια έχουν μαλακτικές ιδιότητες για το δέρμα, ενώ τα φρέσκα αποφεύγονται γιατί είναι ερεθιστικά. Είναι κατάλληλα για την επιπεφυκίτιδα, για δερματικές παθήσεις, για το ξηρό δέρμα και τα εγκαύματα από τον ήλιο. Το εκχύλισμα των ανθέων ( Aqua Sambuci) είναι μαλακτικό, λευκαντικό και αναπλαστικό για το δέρμα, κατάλληλο τόσο για τις πανάδες, όσο και για τα τραύματα και τις ουλές.
Μπορεί να προστεθεί στο νερό του λουτρού για ένα αναζωογονητικό μπάνιο που θα καταπραΰνει τα ευερέθιστα νεύρα και θα ανακουφίσει από τη φαγούρα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το πλύσιμο των ματιών, σε πληγές ή φλεγμονές, όπως και το χαμομήλι.

Οι καρποί του Σαμπούκου δρουν ως εφιδρωτικό, διουρητικό και υπακτικό. Έχουν παρόμοιες ιδιότητες με τα άνθη αλλά επιπλέον είναι χρήσιμοι και στους ρευματισμούς. τις νευραλγίες, και τις ορμονικές διαταραχές.Έχουν δράση διουρητική, καθαρτική και υπακτική. Προάγουν την εφίδρωση, καταπολεμούν τη δυσκοιλιότητα,και συμβάλλουν στην αποτοξίνωση του οργανισμού.

Μαγειρικές χρήσεις: 
Οι καρποί της κουφοξυλιάς είναι πλούσιοι σε βιταμίνες και μέταλλα, και χρησιμοποιούνται σαν τονωτικό σιρόπι για να προλάβουν τις ασθένειες του χειμώνα. Περιέχουν ευεργετικά φλαβονοειδή, και έχουν δυνατή αντιοξειδωτική δράση. Συλλέγονται από τα τέλη του καλοκαιριού, έως τις αρχές του φθινοπώρου. Τρώγονται ψημένοι, και μ’αυτούς παρασκευάζουν γλυκά, και ποτά.
Τα πράσινα, άγουρα μούρα είναι δηλητηριώδη και πρέπει να αποφεύγονται. Ακόμη και τα ώριμα διατηρούν σε μικρότερο βαθμό την τοξικότητά τους και είναι ο λόγος που στις περισσότερες συνταγές συστήνεται το ψήσιμο τους στους 100° C.

Οι ταξιανθίες των φρέσκων λουλουδιών βουτηγμένες σε κουρκούτι και σερβιρισμένες με σιρόπι σφενδάμου και χυμό λεμονιού, είναι ένα νόστιμο σνακ, αλλά και παραδοσιακό γλυκό όπως οι δικοί μας λουκουμάδες σε κάποιες περιοχές. Τα άνθη χρησιμοποιούνται επίσης για την παρασκευή λικέρ, και τον αρωματισμό άλλων αλκοολούχων ποτών. Οι συνταγές για σιρόπια, κρασιά και λικέρ δεν έχασαν ποτέ τη δημοτικότητά τους και η χρήση τους συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στο Βέλγιο, ένα είδος μπύρας γίνεται από τα μούρα του γέροντα. Οι Βρετανοί συνήθιζαν το σπιτικό κρασί και λικέρ από Σαμπούκο γιατί πίστευαν ότι παρατείνει τη ζωή και για τη θεραπεία του κοινού κρυολογήματος. Οι καρποί χρησιμοποιούνται στην παρασκευή γλυκισμάτων, στον αρωματισμό κέικ, μπισκότων, χυμών και φρούτων. Οι Καυκάσιοι οινοποιούν τον μούστο τους με άνθη Σαμπούκου και αρωματίζουν κάποιες κρέμες, οι Βούλγαροι φτιάχνουν ξύδι Σαμπούκου, και οι Σέρβοι μαρμελάδες. Εδώ σ’εμάς απ’όσο ξέρω, η Σαμπούκα των Ιταλών μας έγινε γνωστή σαν κέρασμα στα ποτάδικα και τα μεζεδοπωλεία τη δεκαετία του 90.

epistrofi-sti-fysi.blogspot.gr

proionta-tis-fisis.info

http://www.newsitamea.gr/

Moringa Το απόλυτο φυτό επιβίωσης! Ανακαλύψτε τα πολλαπλά του οφέλη για την υγεία

Moringa: Το απόλυτο φυτό επιβίωσης! Ανακαλύψτε τα πολλαπλά του οφέλη για την υγεία

Συχνά αναφέρεται ως το "δέντρο θαύμα", λόγω της μοναδικά διαφορετικής σειράς διατροφής, τις φαρμακευτικές, και τις ...



ιδιότητες καθαρισμού, το Moringa oleifera είναι ένα ελάχιστα γνωστό, και ιδιαίτερα υποτιμημένος, "υπερτροφικός" θησαυρός με απίστευτες δυνατότητες να βελτιώσει σημαντικά την υγεία και την εξάλειψη της πείνας σε όλο τον κόσμο.

Όλη αυτή η μονάδα τροφίμου περιέχει υψηλές ποσότητες πρωτεϊνών, και οκτώ απαραίτητα αμινοξέα, ένα πλήρες φάσμα βιταμινών και ανόργανων στοιχείων, καθώς και μια πληθώρα από φυτοθρεπτικά συστατικά και άλλα ισχυρά αντιοξειδωτικά που μάχονται την ασθένεια.
Βρίσκεται στους νότιους πρόποδες της οροσειράς των Ιμαλαΐων στη βόρεια Ινδία, το Moringa καλλιεργείται ευρέως σήμερα σε όλη την Αφρική, την Κεντρική και τη Νότια Αμερική, και σε πολλά μέρη της Ασίας. Λόγω των πολλών πολύτιμων χρήσεων του, καθώς και το γεγονός ότι μεγαλώνει τόσο γρήγορα και εύκολα σε ημι-άνυδρα, τροπικά και υποτροπικά κλίματα, το Moringa αναμένεται να γίνει γρήγορα μονάδα προώθησης για την καταπολέμηση του υποσιτισμού, την αντιμετώπιση της φλεγμονής, την προώθηση της υγιούς ροή του αίματος, και πρόληψης της μόλυνσης, μεταξύ άλλων.




Το Moringa, είναι μια υπερτροφή πολλαπλών χρήσεων με ατελείωτα οφέλη για την υγεία.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα μοναδικό για το Moringa είναι το γεγονός ότι κάθε μέρος του φυτού, όπως ο φλοιός, τα φύλλα, τα λουλούδια, οι ρίζες, εξυπηρετούν ένα μοναδικό σκοπό για την προαγωγή της υγείας του ανθρώπου. Οι σπόροι του, για παράδειγμα, περιέχουν έως 40 τοις εκατό εδώδιμο έλαιο μη-ξήρανσης, γνωστό ως "λάδι Ben" που είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και παρόμοιο διατροφικά όπως το ελαιόλαδο.
Το γλυκό άοσμο λάδι έχει επίσης απεριόριστη διάρκεια ζωής, καθώς δεν ταγκίζει όπως πολλά άλλα έλαια. "Τα φύλλα, ο ανθός, οι σπόροι, ο λοβός, οι ρίζες, ο φλοιός, η γόμμα, και το σπορέλαιο από το Moringa (malunggay) συνεχώς υποβάλλονται σε εντατικά προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης, γιατί τα διάφορα συστατικά του Moringa είναι γνωστό ότι έχουν, μεταξύ άλλων ιδιοτήτων, αντι-διαβητικές, αντι-υπερτασικές, αντι-φλεγμονώδείς, αντι-μικροβιακές, αντι-ιικές, αντι-παρασιτικές , αντι-καρκινικές, και με δραστηριότητες αντι-γήρανσης », γράφει ο Nelly Favis-Villafuerte στο Δελτίο της Μανίλα για το Moringa.
Ίσως το πιο χρησιμοποιούμενο στοιχείο του Moringa είναι τα φύλλα του, τα οποία μπορούν να αποξηραθούν και να αλεστούν σε μια πυκνή σε θρεπτικά συστατικά, ξινή- αρωματισμένη σκόνη. Σύμφωνα με άλλη έκθεση στο Δελτίο της Μανίλα, η σκόνη Moringa, περιέχει επτά φορές το ποσό της βιταμίνης C που συναντάμε συνήθως σε πορτοκάλια, τέσσερις φορές το ποσό της βιταμίνης Α σε καρότα, 36 φορές το ποσό του μαγνησίου στα αυγά, 25 φορές το ποσό του σιδήρου στο σπανάκι, 50 φορές το ποσό της βιταμίνης Β3 σε φιστίκια, και 50 φορές τη βιταμίνη Β2 στον τομέα της μπανάνας.

Όπως το λάδι Ben, έτσι και τα φύλλα σε σκόνη του Moringa δεν χαλάνε, τα οποία καθίστανται για εξαιρετικά μακροπρόθεσμη επιβίωση τροφίμων.
Ιδιαίτερα σε χώρες του τρίτου κόσμου, η σκόνη Moringa προσφέρει θρεπτική τροφή σε επίπεδο ασύγκριτο από τις περισσότερες άλλες βιομηχανίες τροφίμων. Και επειδή οι σπόροι Moringa μπορεί να αναπτυχθούν σε πλήρες μέγεθος, συγκομιδίσιμων δέντρων σε μόλις 65 ημέρες, το φυτό Moringa είναι μια εξαιρετικά βιώσιμη πηγή τροφίμων που είναι σχεδόν απαράμιλλο στην βιωσιμότητα και τη χρησιμότητά του.
Μπορείτε πολύ εύκολα, με πολύ λίγη συντήρηση, να μεγαλώσετε τα δικά σας δέντρα Moringa στο σπίτι. Εάν ζείτε σε ένα ψυχρότερο κλίμα, μπορούν να αναπτυχθούν τα δέντρα Moringa σε εσωτερικό μέρος ή σε ένα θερμοκήπιο, ή να αγοράσετε καθαρή σκόνη Moringa, το λάδι, και τα προϊόντα τσαγιού από τους διάφορους προμηθευτές.


ΠΗΓΗ   atheatignosi

Moringa

Φυλλοβόλο δέντρο ή θάμνος, ανθεκτικό στην ξηρασία, φθάνει κατά μέσο όρο το ύψος των 12 μέτρων, το moringa, γνωστό ως το «δέντρο θαύμα».  Περιέργως, χρησιμοποιούνται όλα τα μέρη του δέντρου. Οι κάτοικοι των χωρών όπου φυτρώνει, ανακάλυψαν ανεξάρτητα τις ευεργετικές ιδιότητες του Moringa για την ευημερία τους. Τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί στο αγαπημένο φυτό των ερευνητών.

Αντιλαμβάνεται ως θησαυρός με μεγάλες δυνατότητες που θα βελτιώσει σημαντικά την υγεία και την εξάλειψη της πείνας σε όλο τον κόσμο. Διότι, πάνω από 700 επιστημονικές μελέτες δείχνουν το “δέντρο θαύμα”, τα φύλλα και τους καρπούς του ως ευέλικτο ευεργετική για την υγεία. Ιδιαίτερα εκπληκτική είναι η αντιοξειδωτική δράση των φύλλων – είναι πιθανόν τόσο υψηλές όσο οποιοδήποτε άλλο σήμερα γνωστά φυτικά ή φρούτα. Moringa περιέχει 4 φορές περισσότερη βιταμίνη Α από τα καρώτα – και έτσι βοηθά να δούμε το πρόσωπο καλύτερα. Moringa είναι πλούσιο σε βιταμίνη Ε και έχει υψηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο περιεχόμενο, 2 φορές όση πρωτεΐνη σόγιας, 7 φορές όσο η βιταμίνη C, στα πορτοκάλια, τέσσερις φορές περισσότερο ασβέστιο οπό το γάλα, 3 φορές πολύ κάλιο, όπως οι μπανάνες και πολύ μεγάλες ποσότητες φυσικού χλωροφύλλη, η οποία δίνει στο σώμα μια πολύ φωτεινή ενέργεια. Moringa παρέχει επίσης ένα πολύ υψηλό ποσοστό των ακόρεστων φυσικών λιπαρών οξέων (ωμέγα-3, -6 και -9) που μπορούν να βοηθήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα μας αποτελεσματικά. Το Moringa περιέχει σχεδόν όλα τα μη ουσιώδη αμινοξέα.

Οι σπόροι των καρπών του δέντρου Moringa είναι ελαφρώς μεγαλύτερα από ένα μπιζέλι. Από τους σπόρους αποκτάται καλή ποιότητα λαδιού. Είναι συχνά σε σύγκριση με το ελαιόλαδο. Το Moringa χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στη βιομηχανία των καλλυντικών. θεωρείται μακράν το πιο θρεπτικό φυτό. Moringa περιέχει 18 από 20 γνωστά αμινοξέα. Αμινο οξέα είναι σημαντικά συστατικά, όταν πρόκειται για την μεταφορά οξυγόνου, την συγκέντρωση και την λειτουργία του εγκεφάλου.

Τα φύλλα, οι ανθοί, οι σπόροι, ο φλοιός, οι ρίζες, και το έλαιο από το Moringa συνεχώς υποβάλλονται σε εντατικά προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης, γιατί τα διάφορα συστατικά του Moringa είναι γνωστό ότι έχουν, μεταξύ άλλων ιδιοτήτων, αντιδιαβητικές, αντιυπερτασικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιμικροβιακές, αντιιικές, αντιπαρασιτικές, αντικαρκινικές και αντιγηραντικές ιδιότητες. Ίσως το πιο χρησιμοποιούμενο στοιχείο του Moringa είναι τα φύλλα του. Από το λάδι των σπόρων επωφελούνται οι τομείς ζωγραφικής και καλών τεχνών. Σε διάφορες χώρες ο κορμός του δέντρου χρησιμοποιείται σε χρωστικές βαφές. Ενώ και στην λίπανση μηχανημάτων ακρίβειας όπως τα ρολόια χρησιμοποιείται το λάδι του δέντρου  moringa. Το ίδιο λάδι έχει μπει στις κολόνιες και στα είδη περιποίησης μαλλιών και του δέρματος. 

Οι Σουδανοί που ανακάλυψαν ότι οι σπόροι του δέντρου Moringa που πέφτουν στο έδαφος καθαρίζουν το νερό, συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να το χρησιμοποιούν για αυτή την ιδιότητα του. Τα χωριά που έχουν ιδρυθεί στις ακτές του ποταμού Νήλου, το πόσιμο νερό τους το χρωστάνε σε αυτό το θαυματουργό δέντρο. Σύμφωνα με τους ερευνητές εκατό γραμμάρια σπόροι αρκούν για να καθαρίσουν ένα λίτρο νερό.  Επιπλέον, εξολοθρεύει 99% τα βακτηρίδια που βρίσκονται στο νερό. Είναι μια μέθοδος φθηνή για τις τριτοκοσμικές χώρες. 

Η πατρίδα του δέντρου βρίσκεται στους νότιους πρόποδες της οροσειράς των Ιμαλάϊων στη βόρεια Ινδία, το Moringa καλλιεργείται ευρέως σήμερα σε όλη την Αφρική, την Κεντρική και τη Νότια Αμερική, το Μεξικό και σε πολλά μέρη της Ασίας. 

Λόγω των πολλών πολύτιμων χρήσεων του, καθώς και το γεγονός ότι μεγαλώνει τόσο γρήγορα και εύκολα σε ημι-άνυδρα, τροπικά και υποτροπικά κλίματα, το Moringa μεταξύ άλλων αναμένεται να γίνει γρήγορα μονάδα προώθησης για την καταπολέμηση του υποσιτισμού, την αντιμετώπιση της φλεγμονής, την προώθηση της υγιούς ροή του αίματος, και πρόληψης της μόλυνσης. Επειδή οι σπόροι Moringa μπορεί να αναπτυχθούν σε πλήρες μέγεθος, συγκομιδίσιμων δέντρων σε μόλις 65 ημέρες, το φυτό Moringa είναι μια εξαιρετικά βιώσιμη πηγή τροφίμων. Μπορείτε πολύ εύκολα, με πολύ λίγη συντήρηση, να μεγαλώσετε τα δικά σας δέντρα Moringa στο σπίτι. Εάν ζείτε σε ένα ψυχρότερο κλίμα, μπορούν να αναπτυχθούν τα δέντρα Moringa σε εσωτερικό μέρος ή σε ένα θερμοκήπιο. Μην ξεχάσετε να αγοράσετε μεγάλη γλάστρα εάν επιμένετε να την κρατήσετε σε εσωτερικό χώρο, διότι το φυτό αυτό επιθυμεί περισσότερο τους κήπους. Εάν έχετε κήπο τότε σκάψτε ένα λάκο 30 εκατοστών και σπείρετε τον σπόρο σε βάθος ενά μισή εκατοστών. Ποτίστε το έδαφος, όμως μην το παρακάνετε διότι ξέρετε ότι το moringa είναι δέντρο ξηρών κλιμάτων. Εάν το ποτίσετε πολύ θα σαπίσει ο σπόρος. Σε μερικές εβδομάδες θα δείτε τα πρώτα φύλλα. Όταν μεγαλώσει το δέντρο σας μπορείτε να μαζέψετε τα φύλλα και να τα καταναλώσετε ωμά ή να τα αποξηράνετε και να φτιάξετε το τσάι σας. Μπορείτε να το καταναλώσετε και ως λαδερό φαγητό ή να το μετατρέψετε σε σκόνη και να το λαμβάνετε ως φάρμακο. 

Μανιτάρια.

Μανιτάρια. 

Αν και είναι γνωστό ως φυτό, τα μανιτάρια έχουν μια ξεχωριστεί ιδιότητα από τα φυτά. Τα μανιτάρια δεν μπορούν να παράγουν την δική τους τροφή, όπως τα υπόλοιπα φυτά. Παγκοσμίως αναπτύσσονται σε υγρά περιβάλλοντα. Αν και στην εποχή μας έχουν καταγραφεί 69 χιλιάδες είδη, πιθανολογείται πως υπάρχουν περίπου ενάμιση εκατομμύρια είδη. Τα μανιτάρια μπορεί να δημιουργούν αρμονικές συμβιωτικές σχέσεις αλληλοβοήθειας μυκόρριζα, να αποτελούν παράσιτο ζωντανών ή ετοιμοθάνατων δέντρων και φυτών, ή να είναι σαπρόφυτα που τρέφονται από νεκρή οργανική ύλη την οποία αποσυνθέτουν παίζοντας το δικό τους σημαντικό ρόλο στο οικοσύστημα. 

Το κυνήγι ή μάζεμα του μανιταριού περιγράφει τη δραστηριότητα της συλλογής μανιταριών στην άγρια φύση, συνήθως για φαγητό. Αυτή η εποχιακή δραστηριότητα είναι περισσότερο δημοφιλής στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Γαλλία και Ιταλία. Επειδή πολλά μανιτάρια είναι δηλητηριώδη, προκάλεσαν και προκαλούν το φόβο αλλά και το δέος στους ανθρώπους. Ωστόσο, τα εδώδιμα μανιτάρια χρησιμοποιούνται στην κουζίνα διαφόρων λαών. Υπάρχουν λανθασμένες πληροφορίες μεταξύ του λαού, σχετικά με τα μανιτάρια. Όπως δεν τρώνε τα δηλητηριώδη μανιτάρια τα σαλιγκάρια, ή εάν αφαιρέσουμε το εσωτερικό του μανιταριού που είναι δηλητηριώδες, τότε παίρνει ένα γαλάζιο χρώμα. Τα μανιτάρια που αναπτύσσονται πάνω στους κορμούς των δέντρων δεν είναι δηλητηριώδη, ή αν τα μανιτάρια καταναλωθούν με γιαούρτι, τότε αποτρέπει την δηλητηρίαση, μια άλλη γενική λανθασμένη πεποίθηση είναι ότι τα αποξηραμένα μανιτάρια δεν δηλητηριάζουν. Μην εμπιστευτείτε τα παραπάνω λεγόμενα και μαζέψετε τα μανιτάρια και βεβαίως μην τα καταναλώσετε...     
Η καλλιέργεια του πρόβειου μανιταριού στην Ευρώπη, Αμερική, Κίνα και Ιαπωνία έχει εξελιχθεί σε έναν βιομηχανικό μοχλό.  Ενώ στην Κίνα η παραγωγή αυτού του φυτού έχει ένα παρελθόν 600 χρόνων, στην Ευρώπη έχει ξεκινήσει τον 17ο αιώνα. Ενώ στην Χιλή από την εποχή των Αζτέκων υπήρχε η καλλιέργεια μανιταριού που φύτρωναν πάνω από τα καλαμπόκια.   

Τα μανιτάρια παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία, η οποία καθιστά δύσκολη την ανάλυση της θρεπτικής τους αξίας. Η ενέργεια που θεωρητικά αποδίδουν, όταν καταναλίσκονται ωμά ή μαγειρεμένα, είναι μικρή, καθώς αποτελούνται κυρίως από νερό 90%.
Ως προς τα μακροθρεπτικά συστατικά τους, τα μανιτάρια αποτελούνται στο μεγαλύτερο μέρος, της ξηράς τους ουσίας 10%, από υδατάνθρακες και πρωτεΐνες. Οι πρωτεΐνες των μανιταριών, λόγω της παρουσίας όλων των βασικών αμινοξέων, είναι υψηλής ποιότητας, πολύ ανώτερες από τις φυτικές πρωτεΐνες, πλησιάζοντας την ποιότητα των ζωικών πρωτεϊνών. Το μανιτάρι είναι ιδανικό και για όσους ακολουθούν μια δίαιτα. Σύμφωνα με κάποιους ειδικούς, τα μανιτάρια έχουν περισσότερο κάλιο από τι η μπανάνα, επιπλέον, αποτελεί σημαντική τροφή για την καρδιακή υγεία και την αρτηριακή πίεση. Τα μανιτάρια κάνουν καλό και στην αναιμία. Πρέπει να είστε πάντα προσεκτικοί όταν αγοράζετε τα μανιτάρια να είναι φρέσκα και καθαρά. Επειδή τα μανιτάρια χάνουν γρήγορα τις θρεπτικές τους ουσίες πρέπει να καταναλωθούν άμεσα μετά την αγορά τους. Παγκοσμίως τα πιο Φαρμακευτικά μανιτάρια είναι εκείνα που χρησιμοποιούνται ως πιθανές θεραπείες για την αντιμετώπιση ασθενειών. Το reishi, maitake και το ιαπωνικό shitake που αναπτύσσεται στα δένδρα έχουν μια ιστορία χρήσης χιλιετιών σε τμήματα της Ασίας. Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική χρησιμοποιείται για περισσότερα από 2.000 χρόνια, όχι μόνον για τα ευεργετικά αποτελέσματα, αλλά και για την έλλειψη παρενεργειών.  
Πάντως είναι γεγονός ότι είναι εισηγμένο στην Αμερικανική Φαρμακοποιϊα και δεν είναι τυχαίο που αποκαλείται Marvelous Fungus. Αντίστοιχα στην Κίνα φέρει τις ονομασίες: μανιτάρι της αθανασίας, υπερφυσικό μανιτάρι, μαγικό μανιτάρι κ.α. Ειδικότερα οι μύκητες εκείνοι που δεν παράγουν μανιτάρια ήταν η αρχική πηγή της πενικιλίνης.
Οι Κινέζοι επιστήμονες από την δεκαετία του 50’ άρχισαν να ερευνούν τις θεραπευτικές ιδιότητες των μανιταριών. Ενώ στην εποχή μας έχει ιδρυθεί μια διεθνή ένωση ερευνητών που απαρτίζετε από Αμερικανούς, Κινέζους και Γιαπωνέζους. Σύμφωνα με γραπτά της Αρχαίας Κίνας, δεν υπάρχει ασθένεια που να μην θεραπεύει το μανιτάρι reishi. Κατευνάζει το νευρικό σύστημα, ενδυναμώνει το ανθρώπινο σώμα, κάνει καλό στην αϋπνία, ενδυναμώνει τα κόκαλα και ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα. Ήταν ένα προϊόν που προσφερόταν στην δυναστεία της Κίνεζικης Αυτοκρατορίας. Για να κερδίσουν την εύνοια του αυτοκράτορα οι ωρικοί, ακόμα και οι μονάδες στρατού έψαχναν να βρουν στα δάση αυτό το είδος μανιταριού. 

Εκτός από την Αρχαία Κίνα, το μανιτάρι χρησιμοποιήθηκε με διαφορετικούς τρόπους σε πολλές περιοχές του κόσμου. Οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής, παρόμοια με τους Κινέζους, το μανιτάρι το χρησιμοποίησαν για θεραπευτικούς σκοπούς. Για τους Αρχαίους λαούς του Μεξικού και της Γουατεμάλας το μανιτάρι ήταν απαραίτητο για τις θρησκευτικές τελετουργίες. Το είδος σε αυτές τις τελετές ήταν δηλητηριώδες και  προκαλούσαν αυταπάτες στους ανθρώπους. Για τους λαούς της κεντρικής και νότιας Αμερικής αυτά τα μανιτάρια ήταν μαγευτικά. Όμως στις μέρες μας, στις περισσότερες πολιτείες της Αμερικής απαγορεύεται η καλλιέργεια και η κατανάλωση αυτών των ειδών μανιταριών.
Τα άσπρα με κόκκινα στίγματα μανιτάρια που υπάρχουν σε ζωγραφιές παιδικών βιβλίων, τον Μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκαν για μια διαφορετική τους ιδιότητα. Οι άνθρωποι που αντιλήφθηκαν πως οι μύγες που ακουμπούσαν το μανιτάρι πέθαναν, έστιψαν το ζουμί του μανιταριού και το χρισημοποίησαν ως μυγοκτόνο. Σε ένα άλλο διάσημο παιδικό βιβλίο, οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, αυτά τα μανιτάρια έτρωγε η Αλίκη. Στις ιστορικές πηγές συναντάμε και το γεγονός πως τα δηλητηριώδη μανιτάρια χρησιμοποιήθηκαν για την δηλητηρίαση των ανθρώπων. Σύμφωνα με έναν μύθο, στον θάνατο του Βούδα αιτία ήταν ένα μανιτάρι που του προσέφερε ένας χωρικός. Για τον λόγο αυτό ας αφήσουμε τους ειδικούς να μαζέψουν τα άγρια μανιτάρια. Το μάζεμα των μανιταριών σε κάποιες χώρες είναι μια δραστηριότητα των ατόμων που απασχολούνται με τον περίπατο στην φύση.   
 
Ας δούμε προτάσεις για το μαγείρεμα των μανιταριών. Όταν μαγειρεύουμε μανιτάρια δεν χρειάζεται να προσθέτουμε πολύ νερό, διότι η πλειοψηφιά του μανιταριού αποτελείτε από νερό. Όταν κόψετε τις άκρες των μανιταριών θα δείτε ότι μαυρίζουν. Πριν τα σερβίρετε μπορείτε να αλείψετε τις άκρες με λεμόνι, αυτό θα ωφελήσει να παραμείνουν λευκά τα μανιτάρια.   Τα αποξηραμένα μανιτάρια μπορείτε να τα κρατήσετε σε χλιαρό νερό για τριάντα λεπτά, ώστε να πάρουν την παλιά τους μορφή. Όταν μαγειρεύετε ανοιχτόχρωμα μανιτάρια σε αλουμίνιο σκεύος, μπορεί να χαλάσει το χρώμα τους. Μην ξεχάσετε να προσθέσετε στην ημερήσια διατροφή σας τα μανιτάρια, τα οποία είναι μια πλούσια θρεπτική πηγή...  

5.000 € ανά στρέμμα αποδίδει η καλλιέργεια του μύρτιλου

5.000 € ανά στρέμμα αποδίδει η καλλιέργεια του μύρτιλου

ΜΥΡΤΙΛΑ

Eνα ελκυστικό εμπορικά προϊόν που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στη χώρα μας, αποτελεί μια νέα πρόταση για εναλλακτική αγροτική δραστηριότητα στη χώρα μας.

Πρόκειται για την καλλιέργεια του λεγόμενου μύρτιλου, οι αποδόσεις της οποίας δύσκολα θα αφήσουν κάποιον ασυγκίνητο, καθώς τα έσοδα ανά στρέμμα φθάνουν να κινούνται στα επίπεδα των 4.000-5.000 ευρώ.

Η καλλιέργεια του μύρτιλου, αν και δεν επιδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αποτελεί μια σύγχρονη αγροτική δραστηριότητα με διόλου ευκαταφρόνητες αποδόσεις.

Το μύρτιλο ή "μπλούμπερι" όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο εξωτερικό, αποτελεί -σύμφωνα με τους ειδικούς- μία πολύ καλή εναλλακτική καλλιέργεια που μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα τα σημεία της χώρας μας από την Κρήτη μέχρι τον Εβρο λόγω του ότι περιλαμβάνει ποικιλίες που έχουν μεγάλη προσαρμοστικότητα στο κλίμα και κυρίως υπάρχουν ποικιλίες που έχουν ανάγκη από περισσότερο ή λιγότερο χειμερινό ψύχος για να αναπτυχθούν και να δώσουν ικανοποιητική παραγωγή. Το μύρτιλο λόγω της μεγάλης του προσαρμοστικότητας στο ελληνικό περιβάλλον, αλλά και λόγω του πολύ υψηλού εισοδήματος που μπορεί να αποδώσει, αποτελεί μία σοβαρή πρόταση για τους Ελληνες παραγωγούς και όχι μόνο.

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας, το μύρτιλο καλλιεργείται κυρίως σε 16 χώρες. Οι ΗΠΑ βρίσκονται στην πρώτη θέση των παραγωγών χωρών με το 52% της παγκόσμιας παραγωγής. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται ο Καναδάς με το 32% της παγκόσμιας παραγωγής, ενώ στη συνέχεια ακολουθούν οι ευρωπαϊκές χώρες Πολωνία, Ολλανδία και Ουκρανία.

Η γενική τάση που υπάρχει σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι να αυξάνονται συνεχώς οι καλλιεργούμενες εκτάσεις με το δενδρώδες μύρτιλο. Επίσης παρατηρείται συνεχής αύξηση της καταναλώσεως των προϊόντων μεταποίησής του. Στην αύξηση αυτή, μεγάλο ρόλο παίζουν τα νέα προϊόντα με βάση το μύρτιλο, τα οποία η μεταποιητική βιομηχανία παρουσιάζει συνεχώς στην κατανάλωση και τα οποία κυκλοφορούν στις διεθνείς αγορές. Πολύ σημαντικοί παράγοντες της ανάπτυξης της κατανάλωσης των προϊόντων του μύρτιλου αποτελούν επίσης οι πολύτιμες θεραπευτικές του ιδιότητες, οι οποίες τα τελευταία χρόνια έγιναν ευρέως γνωστές μέσα από διάφορες επιστημονικές μελέτες.

Οσον αφορά την εξέλιξη της πορείας των τιμών παραγωγού, αυτές έχουν μία διαρκή αύξηση, πράγμα που αποτελεί σημαντικό κίνητρο για την επέκταση της καλλιέργειας του μύρτιλου (μπλούμπερι) στις χώρες που καλλιεργείται, αλλά και σε εκείνες που σκοπεύουν στην ανάπτυξη της καλλιέργειάς του.

Το μύρτιλο σήμερα στην Ελλάδα είναι μια νέα καλλιέργεια, που άρχισε να καλλιεργείται συστηματικά κυρίως τα δύο τελευταία χρόνια. Σε πολλά μέρη της χώρας μας (Ηπειρο, Μακεδονία, Στερεά Ελλάδα κ.α.) καλλιεργείται το μύρτιλο, τα δε πρώτα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά.

Τα προϊόντα του μύρτιλου (καρποί, φύλλα) αποτελούν την πρώτη ύλη σε πολλές βιομηχανίες τροφίμων (χυμοί, μαρμελάδες, αρτοσκευάσματα, εσάνς κλπ.), φαρμακοβιομηχανίες, βιομηχανίες καλλυντικών, βιομηχανίες λειτουργικών τροφίμων κλπ.

Το μύρτιλο διακρίνεται για τους καρπούς του τόσο από γευστικής απόψεως όσο και λόγω της μεγάλης τους περιεκτικότητας σε πολύτιμες ουσίες για την υγεία του ανθρώπου, όπως είναι οι αντιοξειδωτικές ουσίες, οι βιταμίνες, τα ανόργανα άλατα κλπ. Οι καρποί του μύρτιλου έχουν ένα πολύ χαρακτηριστικό μπλε χρώμα, καταναλώνονται δε ως νωποί αλλά και ως κατεψυγμένοι ή και μεταποιημένοι.

Το κόστος εγκατάστασης και η ζήτηση στην αγορά

Με τη μέση απόδοση καρπών ανά στρέμμα να ανέρχεται σε 1.000 κιλά και την τιμή πώλησης να διαμορφώνεται σε 4-5 ευρώ το κιλό, η καλλιέργεια του μύρτιλου υπόσχεται σημαντικά έσοδα.

Το γεγονός μάλιστα ότι δεν είναι απαιτητική και μπορεί να είναι επιτυχής σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, εφόσον επιλεγούν οι κατάλληλες ποικιλίες και ακολουθηθεί το κατάλληλο καλλιεργητικό σύστημα, την καθιστά ακόμα πιο ελκυστική.

Οσον αφορά τα οικονομικά στοιχεία της καλλιέργειας του μύρτιλου, η οικονομική ανάλυση λαμβάνει υπόψη της τα εξής στοιχεία:

• Μέση απόδοση καρπών: 1.000 κιλά ανά στρέμμα.

• Τιμή πωλήσεως καρπών: 4-5 ευρώ το κιλό

• Διάρκεια ωριμάνσεως: 3-6 εβδομάδες, ανάλογα με την ποικιλία.

• Περίοδος συγκομιδής: Ιούλιος-Σεπτέμβριος.

Το κόστος εγκατάστασης ενός στρέμματος δενδρώδους μύρτιλου υπολογίζεται σε 1.000-1.200 ευρώ. Το ετήσιο κόστος καλλιέργειας, συντήρησης και συγκομιδής των καρπών ενός στρέμματος μπλούμπερι σε πλήρη ανάπτυξη ανέρχεται περίπου σε 2.000-2.200 ευρώ ανά στρέμμα, λαμβάνοντας δε υπόψη ότι τα έσοδα που μπορεί να έχει κανείς από αυτή την καλλιέργεια είναι περίπου 4.000- 5.000 ευρώ ανά στρέμμα, το καθαρό οικονομικό αποτέλεσμα μπορεί να φθάνει μέχρι 2.000-2.800 ευρώ ανά στρέμμα.

Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Γεωργίας του Καναδά, το μπλούμπερι κατά 85% πωλείται σαν νωπό, ενώ από τις ποσότητες που μεταποιούνται το μεγαλύτερο ποσοστό τους (90%) απλώς και μόνο καταψύχεται. Υπάρχουν βέβαια και διάφοροι άλλοι τρόποι μεταποίησης της παραγωγής του μπλούμπερι.

Οι μέθοδοι μεταποίησης του μπλούμπερι είναι οι εξής:

• Η κατάψυξη. Η μέθοδος αυτή αποτελεί την πιο συνηθισμένη μέθοδο μεταποίησης των καρπών του μπλούμπερι που μεταποιείται.

• Η αφυδάτωση αποτελεί μία μέθοδο που χρησιμοποιείται στις περισσότερες χώρες που παράγουν το μπλούμπερι.

• Η μεταποίηση με σκοπό την παραγωγή γαρνιτούρας για τις τάρτες, κέικ κλπ.

• Η παραγωγή γλυκών

• Η παρασκευή συμπυκνωμένου χυμού.

• Η μεταποίηση με σκοπό τη δημιουργία νέκταρ

• Η παρασκευή αιθέριων ελαίων

• Η παρασκευή γιαουρτιού κλπ.

Επειδή τα προϊόντα του μύρτιλου (καρποί, φύλλα) αποτελούν την πρώτη ύλη σε πολλές βιομηχανίες τροφίμων (χυμών, συμπυκνωμένων χυμών, μαρμελάδων, αρτοσκευασμάτων, αιθέριων ελαίων, κατεψυγμένων καρπών, αφυδατωμένων καρπών, γιαουρτιών κλπ.), σε φαρμακοβιομηχανίες, σε βιομηχανίες καλλυντικών, σε βιομηχανίες λειτουργικών τροφίμων, κ.α., οι προοπτικές ανάπτυξης της συγκεκριμένης καλλιέργειας είναι πολύ σημαντικές.

Σήμερα, υπάρχουν πολλές καλλιεργούμενες ποικιλίες του δενδρώδους μπλούμπερι στις ΗΠΑ, στον Καναδά και στις άλλες χώρες που καλλιεργείται το είδος αυτό. Από το 1960 στο Πανεπιστήμιο New Jersey των ΗΠΑ, δημιουργήθηκαν πολλές ποικιλίες όπως είναι η Berkeley, η Bluecrop και η Bluejay.

Οι χρήσεις του καρπού στην ιατρική

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν την αντικαρκινική δράση μερικών ουσιών του μπλούμπερι κυρίως όσον αφορά την παρεμπόδιση του πολλαπλασιασμού των καρκινικών κυττάρων. Διάφορες μελέτες έχουν δημοσιευθεί με ικανοποιητικά αποτελέσματα όσον αφορά την αντικαρκινική προληπτική δράση του μπλούμπερι, κυρίως του καρκίνου του στόματος, του στήθους, του παχέος εντέρου και του προστάτη.

Πολλές επιδημιολογικές μελέτες έδειξαν ότι τα αντιοξειδωτικά του μπλούμπερι παρέχουν προστασία στο ηλικιωμένο άτομο από νευρο-εκφυλιστικές ασθένειες που συνδέονται με τη γήρανση του ατόμου όπως η νόσος Alzheimer και η Parkinson.

Οι καρποί του μπλούμπερι αλλά κυρίως τα φύλλα του έχουν χρησιμοποιηθεί από την παραδοσιακή ιατρική για την αντιμετώπιση του διαβήτη. Τα φύλλα του μπλούμπερι έχουν τη φήμη ότι προκαλούν υπογλυκαιμία όταν καταναλώνονται σαν αντιδιαβητικά αφεψήματα.

Ιδανικό για το φυτό το κλίμα της Ελλάδας

Το δενδρώδες μύρτιλο είναι θάμνος με ύψος 1,5-1,8 μέτρα που προτιμά περιοχές με μεγάλη ηλιοφάνεια, αλλά μπορεί να ανεχθεί και τη μερική σκίαση. Η επικονίαση των ανθέων του μύρτιλου εξασφαλίζεται με τα έντομα και κυρίως με τις μέλισσες.

Το μύρτιλο φύεται σε μία μεγάλη ποικιλία κλίματος. Το φυτό αυτό είναι ανθεκτικό πολύ στο ψύχος, μπορεί να επιζήσει σε θερμοκρασίες -28ο C ή και χαμηλότερες ακόμη.

Το κλίμα της Ελλάδας είναι κατάλληλο για την καλλιέργεια του μπλούμπερι. Προσοχή χρειάζεται μόνο στην επιλογή της κατάλληλης ποικιλίας που πρέπει να καλλιεργηθεί. Στη Βόρεια Ελλάδα μπορούν να καλλιεργηθούν ποικιλίες που απαιτούν μεγαλύτερα ποσά χειμερινού ψύχους για να αρθεί ο λήθαργος των οφθαλμών τους, ενώ στη Νότια Ελλάδα ποικιλίες που απαιτούν μικρότερα ποσά χειμερινού ψύχους.

Το ιδανικό έδαφος για το δενδρώδες μύρτιλο είναι το ελαφρό αμμώδες ή χαλικώδες έδαφος, που έχει πολύ χαμηλό pΗ (pΗ 4,8-5,2). Το έδαφος αυτό πρέπει να στραγγίζει καλά και να περιέχει υψηλή περιεκτικότητα σε οργανική ουσία.

Μερικά είδη εδαφών, λόγω του ότι το pΗ τους είναι σχετικά υψηλό, απαιτούν μία διαδικασία όξυνσης και μείωσης του pΗ τους πριν από το φύτεμα των δενδρυλλίων. Η καλλιέργεια του μύρτιλου απαιτεί την καλή κατεργασία του εδάφους πριν από το φύτεμα και την εγκατάσταση της καλλιέργειας.

Η φύτευση του δενδρώδους μύρτιλου γίνεται κατά προτίμηση στα τέλη του χειμώνα-άνοιξη. Σε περιοχές όμως της κεντρικής, νότιας και νησιωτικής Ελλάδος μπορεί να φυτευτεί την περίοδο Οκτωβρίου-Μαρτίου. Οι αποστάσεις φυτεύσεως ποικίλλουν από 2,0 Χ 2,5 m. Ο αριθμός των φυτών συνήθως είναι περίπου 200 φυτά ανά στρέμμα.

Τα πρώτα τέσσερα χρόνια μετά το φύτεμα γίνεται ένα ελαφρό κλάδεμα που συνίσταται κυρίως στο "άνοιγμα" του φυτού. Για να επιλέξει κανείς ποια ποικιλία θα εγκαταστήσει, πρέπει να λάβει υπόψη του πολλούς παράγοντες, μεταξύ αυτών ο σημαντικότερος είναι η προσαρμοστικότητα της ποικιλίας στις ιδιότητες του εδάφους και στο κλίμα της περιοχής.

Το μύρτιλο πολλαπλασιάζεται με σπόρους, με χλωρά και ξυλώδη μοσχεύματα και με την in vitro καλλιέργεια.

Ευεργετικές ιδιότητες

Ο καρπός του διακρίνεται για την ελαφρά του περιεκτικότητα σε σάκχαρα και θερμίδες, ενώ είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά, είναι δε χαρακτηριστικές οι διουρητικές του ιδιότητες.

Οι καρποί του είναι πλούσιοι σε υδροδιαλυτές βιταμίνες, σε κιτρικό και μηλικό οξύ, αλκαλοειδή, ανθοκυανοσίνες, σε πεντοζιδινικές βάσεις και τανίνες.

Οι ουσίες αυτές έχουν αντισηπτικές, αντι-διαρροϊκές και αντι-αιμορραγικές ιδιότητες.

Είναι καρποί οι οποίοι διακρίνονται για τις πλούσιες αντιοξειδωτικές τους ουσίες, με όποια μέθοδο και αν τις μετρήσουμε. Μεταξύ 38 διαφορετικών φρούτων και λαχανικών που αναλύθηκαν, το μπλούμπερι έχει πολύ μεγάλη αντιοξειδωτική δράση, κατέχει τη 2η θέση μετά το ιπποφαές.

ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΩ

Εταιρεία γεωργικών συμβούλων SymAgro

Γεωπόνος Κάσσανδρος Γάτσιος Τηλ.: 26510 07653

Email: info@symagro.com

(πηγή: Εθνος)

http://www.exipno.gr/

Καλλιεργείστε το φαρμακείο σας

Καλλιεργείστε το φαρμακείο σας

Μέσα σε κήπο ή σε γλάστρες, μπορούμε εύκολα, να καλλιεργήσουμε το δικό μας φαρμακείο από αρωματικά βότανα, με θεραπευτικές ιδιότητες. 

Εντάξτε τα βότανα και τα μυρωδικά, σε δροσερή ή ξηρή μορφή, στην καθημερινή σας διατροφή, ως αφέψημα ή στη μαγειρική σας. Εξασφαλίζουν την ομαλή πέψη, την εύρυθμη λειτουργία του εντέρου και ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού. Δροσίστε την αναπνοή σας μασώντας λίγα φύλλα μέντας, δυόσμου ή βασιλικού μετά από κάθε γεύμα.

Δείτε τις ιδιότητες τους:

1. Πανσές 

Καλλιεργήστε τον. Ο πανσές είναι ένα όμορφο λουλούδι με έντονα χρώματα. Μπορείτε, λοιπόν, να τον τοποθετήσετε στο παράθυρο της κουζίνας ή να τον φυτέψετε σε κρεμαστή γλάστρα. Η περίοδος σποράς του διαρκεί από το φθινόπωρο μέχρι τα τέλη της άνοιξης. Τοποθετήστε τον σε σημείο με ήλιο και μη φυτεύετε τον ένα σπόρο πολύ κοντά στον άλλον. Φυτεύοντας διαδοχικά, μπορείτε να πετύχετε ανθοφορία σχεδόν όλο τον χρόνο.

Χρησιμοποιήστε τον Χάρη στις σαπωνίνες που περιέχει, καταπραΰνει την ερεθισμένη επιδερμίδα και τροφοδοτεί τον οργανισμό με θρεπτικά συστατικά. Φτιάξτε, λοιπόν, μια ανακουφιστική κρέμα. Ρίξτε 1 χούφτα από τα πέταλα του φυτού σε ένα κατσαρολάκι με 1 φλιτζάνι βραστό νερό και ανακατέψτε. Παράλληλα, λιώστε αργά σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία 50 ml κερί μέλισσας μαζί με 50 ml ελαιόλαδο. Ενώστε τα μείγματα ανακατεύοντας, μέχρι να δημιουργηθεί μια παχύρρευστη πάστα. Χρησιμοποιήστε την κρέμα δύο φορές τη ημέρα. Διατηρείται στο ψυγείο για ένα χρόνο.

2. Καλέντουλα 

Καλλιεργήστε την καλέντουλα. Χρειάζεται μια ηλιόλουστη γωνιά στον κήπο για να μεγαλώσει. Μπορείτε, όμως, να τη φυτέψετε και σε γλάστρες στη βεράντα σας.

Η εποχή σποράς της είναι από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο, ενώ δίνει άνθη από την άνοιξη έως και το φθινόπωρο, ανάλογα με την ποικιλία. Αν έχετε κήπο, ρίξτε τους σπόρους ανάμεσα στα λαχανικά σας, αφού με την παρουσία της η καλέντουλα απομακρύνει πολλά έντομα.

Χρησιμοποιήστε την Κόψτε μια χούφτα πέταλα από την καλέντουλα και χτυπήστε τα στο μπλέντερ μαζί με 100 ml (ή 5 κουταλιές) τζελ από αλόη. Αν θέλετε, προσθέστε 10 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας. Ρίξτε το μείγμα σε μια παγοθήκη και βάλτε τη στην κατάψυξη. Χρησιμοποιήστε τα παγάκια σε περίπτωση καψίματος ή όταν το δέρμα σας είναι ξηρό και σας προκαλεί φαγούρα, τρίβοντάς τα πάνω στην προβληματική περιοχή τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα.

3. Μελισσόχορτο 

Καλλιεργήστε το Το μελισσόχορτο είναι ένα από τα φυτά που μεγαλώνουν χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα. Ρίξτε λίγους σπόρους σε μια γλάστρα ή στο χώμα του κήπου σας και σύντομα θα το δείτε να φυτρώνει και να εξαπλώνεται. Η σπορά γίνεται Αύγουστο με Σεπτέμβριο (με το φυτό να ανθίζει την άνοιξη) ή Μάρτιο με Απρίλιο (με το φυτό να ανθίζει το καλοκαίρι). Βεβαιωθείτε ότι το έχετε τοποθετήσει σε ηλιόλουστη θέση.

Χρησιμοποιήστε το Εκμεταλλευτείτε την αντιιική ιδιότητα του μελισσόχορτου για να καταπολεμήσετε τον επιχείλιο έρπη. Κόψτε περίπου 50 γρ. από τα φύλλα του μελισσόχορτου, ζεστάνετέ τα μαζί με 100 ml ελαιόλαδο σε χαμηλή φωτιά για περίπου 1 ώρα και σουρώστε το μείγμα. Στη συνέχεια, προσθέστε 1 κουταλιά κερί μέλισσας (θα το βρείτε σε καταστήματα με προϊόντα υγιεινής διατροφής), 1 κουταλιά μέλι και 4-5 σταγόνες αιθέριο έλαιο tea tree και συνεχίστε να το ζεσταίνετε σε πολύ χαμηλή φωτιά, μέχρι να λιώσουν όλα τα υλικά και να δημιουργηθεί ένα παχύρρευστο μείγμα σαν πάστα. Χρησιμοποιήστε το 4-5 φορές την ημέρα. Η κρέμα διατηρείται στο ψυγείο για ένα χρόνο.

4. Μάραθος

Καλλιεργήστε τον Ρίξτε 4-5 σποράκια σε μια βαθιά γλάστρα (γιατί έχει πολλές ρίζες). Ο μάραθος έχει ανάγκη τη ζέστη για να αναπτυχθεί. Οι χειμερινές θερμοκρασίες είναι πιθανό να επιβραδύνουν την ανάπτυξή του, ενώ ο παγετός μπορεί να τον καταστρέψει. Η σπορά του ξεκινάει τον Ιούλιο και διαρκεί μέχρι τον Σεπτέμβριο. Μην ξεχνάτε να τον ποτίζετε συχνά.

Χρησιμοποιήστε τον Φτιάξτε ένα ρόφημα με μάραθο ρίχνοντας σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό 2 κουταλιές ψιλοκομμένο μάραθο. Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, χρησιμοποιήστε σπόρους μάραθου, αφού πρώτα τους χτυπήσετε στο γουδί. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι σπόροι του έχουν την ιδιότητα να ηρεμούν τους σπασμούς του λεπτού εντέρου. Πιείτε 2-3 φλιτζάνια την ημέρα.

5. Μαρούλι

Καλλιεργήστε το στο χώμα ή σε βαθιές γλάστρες στο μπαλκόνι σας και σε χώμα πλούσιο σε οργανική ουσία. Μπορείτε να σπείρετε σπόρους από νωρίς την άνοιξη. Χρησιμοποιήστε καλοχωνεμένη κοπριά ή κάποιο λίπασμα πλούσιο σε οργανική ουσία. Το καλοκαίρι θα σας «ξεβλαστώσει» γρήγορα, γι’ αυτό κόψτε το όσο είναι ακόμα τρυφερό.

Χρησιμοποιήστε το: φτιάξτε μια σούπα με πατάτα και πράσο και στη συνέχεια προσθέστε δύο χούφτες ψιλοκομμένο μαρούλι. Περάστε όλα τα υλικά από το μπλέντερ και απολαύστε τη σούπα σαν ελαφρύ βραδινό. Η κατασταλτική δράση που θεωρείται ότι έχει το μαρούλι θα ηρεμήσει το νευρικό σας σύστημα και θα σας βοηθήσει να κοιμηθείτε ευκολότερα.

6. Δυόσμος 

Η μέντα αναπτύσσονται γρήγορα. Φυτέψτε τη σε γλάστρα και μην αφήσετε το χώμα να στεγνώσει. Μαζεύετε πάντα τα νεαρά φύλλα.

Χρησιμοποιήστε το ως 

- παυσίπονο για το στομάχι

Έχει τονωτικές, διεγερτικές και αντισπασμωδικές ιδιότητες και λειτουργεί κατά της δυσπεψίας, των νευρικών διαταραχών και των ταχυκαρδιών. Καταπραΰνει τους πόνους στο στομάχι και τη χοληδόχο κύστη.

Εμποτίστε πέντε φύλλα για δέκα λεπτά σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό. Στραγγίξτε το και πίνετε μετά από κάθε γεύμα.

- λάδι  για μασάζ για τους πονεμένους μυς

7. Θυμάρι 

Φύτεψε φιντανάκια σε ένα ηλιόλουστο σημείο και αφήστε το λίπασμα σχεδόν να στεγνώσει ανάμεσα στα ποτίσματα. Μπορείτε να μαζεύετε τα φύλλα ή τα βλαστάρια οποιαδήποτε στιγμή. Αν, όμως, θέλετε να τον αποξηράνετε, περιμένετε μέχρι τα τέλη του καλοκαιριού, πριν ανθίσει.

Χρησιμοποιήστε το ως

- μείγμα για το βήχα

Εμποτίστε 2 κουταλιές της σούπας φρέσκα βλαστάρια για δέκα λεπτά σε ένα φλιτζάνι νερό που μόλις βράσατε. Στραγγίξτε και πιείτε.

8. Φασκόμηλο 

Η φασκομηλιά δε χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Απλώς χρειάζεται συχνό κλάδεμα για να δημιουργούνται νέα βλαστάρια και να μην ψηλώσει πολύ. Είναι καλύτερα να  χρησιμοποιείτε φρέσκα φύλλα, αλλά μπορείτε να τα βάλετε σε σακουλάκια στην κατάψυξη.

Χρησιμοποιήστε το

- για να αποκαταστήσετε το χρώμα των σκούρων μαλλιών

Ξεπλύντε τα μαλλιά σας στο τέλος με τσάι φασκόμηλου, φτιαγμένο με 2 κουταλιές της σούπας φρέσκα φύλλα εμποτισμένα σε μισό λίτρο βραστό νερό για 10 λεπτά.

- για γαργάρες για τον πονόλαιμο

Περιχύστε 2 κουταλιές της σούπας φρέσκα φύλλα με βραστό νερό. Προσθέσθε μέλι και αφήστε το να κρυώσει λίγο. Έπειτα, κάντε γαργάρες. Αν θέλετε μπορείτε να το καταπιείτε.

- για κατάπλασμα στα στραμπουλήγματα

Λιώστε μια χούφτα φύλλα με έναν μικρό  πλάστη. Βάλτε τα σε ένα κατσαρολάκι, ρίξτε μηλόξυδο και σιγοβράστε τα μέχρι να μαλακώσουν. Στύψτε απαλά τα φύλλα, τυλίξτε τα σε ένα κομμάτι ύφασμα και βάλτε στην πονεμένη περιοχή όσο είναι ακόμα ζεστά.

9. Αλόη βέρα 

Είναι εύκολη να καλλιεργηθεί από τους αρχάριους καθώς δε χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Βάλτε αλόη βέρα σε μια γλάστρα σε εξωτερικό χώρο, μακριά από το ηλιακό φως. Αφήστε το χώμα να στεγνώσει πριν ποτίσετε και μαζεύετε τα χαμηλά φύλλα.

Χρησιμοποιήστε τη

- πάνω στο καμένο δέρμα αλλά και για άπειρες ιδιότητες της

Κόψτε πρώτα ένα φύλλο κατά μήκος, χωρίστε το σε κομμάτια των 5 εκ., τυλίξτε το καθένα σε διάφανη μεμβράνη και βάλτε τα στην κατάψυξη. Όταν τα χρειαστείτε, ξετυλίξτε ένα κομμάτι και τρίψτε απαλά την πλευρά με τη γέλη πάνω στο δέρμα. Τα κομμάτια αντέχουν μέχρι και εννέα μήνες.

10. Βασιλικός 

Ο βασιλικός χρειάζεται πολλή ζέστη. Βάλτε έτοιμο το φυτό (τα φιντανάκια είναι δύσκολα) σε ένα ηλιόλουστο σημείο και φροντίστε να το ποτίζετε τακτικά ώστε να είναι πάντα υγρό το χώμα. Προσθέστε μικρή ποσότητα λιπάσματος κάθε μήνα για να το διατηρείτε σε καλή κατάσταση. Μαζεύετε τα εξωτερικά φύλλα, που μπορείτε να βάλετε και στην κατάψυξη για αργότερα.

Χρησιμοποιήστε το

- ως ενισχυτικό συγκέντρωσης

Κόψτε ένα φυλλαράκι, τρίψτε το ανάμεσα στα δάχτυλά σας και εισπνεύστε το άρωμά του.

11. Μαϊντανός ή πετροσέλινο:

Διετές φυτό. Καλλιεργείται σε εύκρατες χώρες και χρησιμοποιείται κυρίως στη μαγειρική και σε σαλάτες. Γνωστό από την αρχαιότητα ως αρωματικό βότανο αλλά και ως φάρμακο σε διάφορες παθήσεις. Είναι πλούσιος σε βιταμίνη C .

12. Σέλινο:

Διετές φυτό, της ίδιας οικογένειας με το μαϊντανό. Χρησιμοποιείται απο την αρχαιότητα στη μαγειρική αλλά και ως φάρμακο, από τους Έλληνες, τους Ρωμαίους και τους Κινέζους. Το σέλινο είναι ορεκτικό, χωνευτικό και τονωτικό. Χρησιμοποιείται κατά των παθήσεων των νεφρών, της ουροδόχου κύστης και των αρθριτικών. Περιέχει σίδηρο, ασβέστιο, φώσφορο, βιταμίνη C, B1, B2 και Κ.

13. Άνηθος:

Αρωματικό φυτό πλούσιο σε θεραπευτικές ιδιότητες. Χρησιμοποιείται ως ορεκτικό και τονωτικό. Είναι διουρητικός και βοηθάει στην καταπολέμηση της παχυσαρκίας. Βοηθάει επίσης στην υδροπικία και είναι κατά της ανεμοβλογιάς και της ιλαράς. Οι σπόροι του άνηθου καταπολεμούν τα κοιλιακά αέρια και τους κολικούς στα μικρά παιδιά.

14. Μέντα:

Αρωματικό ετήσιο φυτό που το συναντάμε σε όλη την Ελλάδα. Υπάρχει η μέντα η πιπερώδης και η πουλέγιος ή αλλιώς φλισκούνι. Φυτό με με ευχάριστη γεύση και πολλές θεραπευτικές ιδιότητες. Ως αφέψημα είναι ιδιαίτερα χωνευτική, αφού τονώνει την παραγωγή χολής και τη λειτουργία του συκωτιού. Καταπολεμά το κρυολόγημα και το βήχα, έχει αντισπασμωδικές ιδιότητες, αντιεμετικές και αντισηπτικές, όπως ο δυόσμος και βοηθάει στις δερματικές παθήσεις. Λειτουργεί κατά των συμπτωμάτων της κολίτιδας και του κολικού. Το φλισκούνι συνιστάται κατά του εμετού και ρυθμίζει την έμμηνο ρύση.

15. Δενδρολίβανο:

Γνωστός από την αρχαιότητα αειθαλής θάμνος, μεσογειακής καταγωγής. Οι τρυφεροί βλαστοί και τα φύλλα του χρησιμοποιούνται ως αρωματικό στη μαγειρική, κυρίως στα ψητά και ιδιαιτέρως στο αρνί και το κατσίκι. Στη ζαχαροπλαστική χρησιμοποιείται στη παρασκευή γλυκών του κουταλιού. Στη φαρμακευτική, από το δενδρολίβανο παρασκευάζεται φάρμακο για τους ρευματισμούς, το βήχα και τους ερεθισμούς του στόματος.

Το μυστικό

Οι συνταγές απευθύνονται σε υγιή άτομα που δεν ταλαιπωρούνται από κάποιες παθήσεις. Αν είστε έγκυος, συμβουλευτείτε τον γυναικολόγο σας πριν δοκιμάσετε κάποια βότανα, όπως η αλόη βέρα και το φασκόμηλο.

Πηγή: proionta-tis-fisis.blogspot.com

         Pontos-News.Gr

Σχετικά άρθρα:

Αλόη Βέρα: Ένα θαυματουργό φυτό στη γλάστρα σας