Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ......

Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ......
Ιστορία που παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ τις μέρες μας. Κάποτε στα παλιά χρόνια ένας φτωχός άνθρωπος έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί,γιατι δεν είχε να φάει.. Τον πιάσανε όμως την ώρα που 'κανε την κλεψιά και τον κλείσανε στη φυλακή. Έμεινε ξεχασμένος εκεί μέσα για πολλούς μήνες χωρίς δίκη, τόσο που άρχισε να σκέφτεται με ποιον τρόπο θα μπορούσε να βγει. Να δραπετεύσει δεν μπορούσε, γιατί οι φύλακες ήταν πολλοί και τον φυλάγανε καλά.



Δεν του 'μενε, λοιπόν, παρά η πονηριά. Μια μέρα παρακάλεσε κάποιο φύλακα να τον πάει στο βασιλιά. "Και γιατί θέλεις να δεις το βασιλιά;" ρώτησε ο φύλακας. "Θέλω να του δώσω ένα θησαυρό πολύ σπάνιο", απάντησε ο κλέφτης. Έτσι τον οδήγησαν στην αυλή του βασιλιά. "Τι θέλεις από μένα;" τον ρώτησε ο βασιλιάς. "Μεγαλειότατε, θέλω να σας προσφέρω ένα θησαυρό πολύ σπάνιο", απάντησε ο κλέφτης, κι έβγαλε απ' την τσέπη του ένα κομματάκι χαρτί. "Μα, δεν είναι παρά ένα κουκούτσι από αχλάδι!" φώναξε ο βασιλιάς όταν το ξεδίπλωσε. "Ναι, είναι μονάχα ένα κουκούτσι από αχλάδι", απάντησε ο κλέφτης, "αλλά ένα σπάνιο είδος! 

Αν το φυτέψετε, θα γίνει δέντρο, και πάνω σ' αυτό το δέντρο θα ωριμάσουν χρυσά αχλάδια!" "Και τότε, γιατί δεν το φυτεύεις εσύ;" απόρησε ο βασιλιάς. "Υπάρχει σοβαρός λόγος", επέμεινε ο κλέφτης και συνέχισε: "Για να βγάλει τα χρυσά αχλάδια, πρέπει να φυτευτεί από κάποιον που δεν έκλεψε ποτέ και δεν κορόιδεψε ποτέ κανέναν.



Διαφορετικά, δε θα βγάλει παρά τα συνηθισμένα αχλάδια! Να, γιατί έφερα σε σας αυτό το κουκούτσι, Μεγαλειότατε. Εσείς σίγουρα δεν έχετε κλέψει, ούτε εξαπατήσατε ποτέ κανέναν". "Τι βλακείες", μουρμούρισε ο βασιλιάς (που θυμήθηκε πως πριν πολλά χρόνια, όταν ήταν παιδάκι, είχε κλέψει από τη μητέρα του μια χρυσή λίρα). "Εντάξει, ας το φυτέψει τότε ο υπουργός σας", είπε ο κλέφτης. "Ανοησίες", είπε με στόμφο ο υπουργός (που εύκολα μπορούσε να τον δωροδοκήσει κανείς). "Εντάξει, ας το φυτέψει τότε ο στρατηγός του βασιλικού στρατού", πρότεινε ο κλέφτης. "Μα, εγώ δεν κάνω καθόλου για κηπουρός", είπε ο στρατηγός (που συχνά είχε εξαπατήσει τους στρατιώτες στην πληρωμή τους). ""Εντάξει, τότε προτιμήστε τον ανώτατο δικαστή"", πρότεινε ο κλέφτης στο βασιλιά.

Αλλά, ούτε ο ανώτατος δικαστής δέχτηκε (γιατί συνήθως έβγαζε τις αποφάσεις του ανάλογα με τα λεφτά που ο κόσμος του 'βαζε στο χέρι). "Ας το φυτέψει, επιτέλους, ο φύλακας των φυλακών", πρότεινε ο κλέφτης. Αλλά κι ο φύλακας των φυλακών αρνήθηκε κατηγορηματικά (γιατί δεχόταν λεφτά από τους φυλακισμένους, κι ανάλογα κανόνιζε πόσο αυστηρά θα τους συμπεριφερόταν). Κι έτσι συνεχίστηκε η ιστορία για κάμποση ώρα. Οποιονδήποτε κι αν πρότεινε ο κλέφτης, αυτός έβρισκε μια δικαιολογία για ν' αρνηθεί, γιατί δεν είχε καθαρή τη συνείδησή του.



Στο τέλος ο κλέφτης ξέσπασε σε γέλια: "Όλοι σας, όποιοι κι αν είστε, και δεν εξαιρώ κανέναν, κλέβετε, εξαπατάτε, λέτε ψέματα, αλλά κανένας σας δεν μπαίνει για αυτά στη φυλακή. Ενώ εγώ το μόνο που πήρα ήταν ένα καρβέλι ψωμί... Κι όμως, έπρεπε να με κλείσουν γι αυτό μέσα". Τότε, ακόμα κι ο βασιλιάς γέλασε και πρόσταξε ν' αφήσουν αμέσως ελεύθερο τον κλέφτη. Κάθε ομοιότητα με την σημερινή επικαιρότητα είναι συμπτωματική....

ΠΗΓΗ http://anastasiag.pblogs.gr