Υπάρχει τρόπος να ζήσει κανείς περισσότερο;

Υπάρχει τρόπος να ζήσει κανείς
περισσότερο;



του Gurdjieff

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, 15 ΜΑΡΤΙΟΥ 1924

Ερ.: Υπάρχει τρόπος να ζήσει κανείς περισσότερο;

Απ.: Διάφορες σχολές έχουν πολλές θεωρίες για το πως μπορεί να ζήσει κανείς περισσότερο

και υπάρχουν πολλά συστήματα που ασχολούνται με αυτό το θέμα.

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι εύπιστοι που πιστεύουν στην ύπαρξη του ελιξήριου της ζωής.

Θα σας εξηγήσω σχηματικά, πως καταλαβαίνω το ερώτημα.

Σκεφτείτε ένα ρολόι. Ξέρετε ότι υπάρχουν ρολόγια διαφόρων κατασκευαστών. Το

ρολόι μου έχει ένα ελατήριο υπολογισμένο για ένα εικοσιτετράωρο.

Η λειτουργία του ρολογιού σταματά μετά ένα εικοσιτετράωρο.

Ρολόγια άλλης κατασκευής μπορούν να λειτουργήσουν για μια εβδομάδα, ένα μήνα ή

ίσως ένα χρόνο. Ο μηχανισμός του ελατηρίου είναι πάντα υπολογισμένος για ένα ορισμένο

χρόνο και παραμένει έτσι, όπως φτιάχτηκε από τον κατασκευαστή.

Θα έχετε δει πως τα ρολόγια έχουν ένα ρυθμιστή. Αν ο ρυθμιστής μετακινηθεί, το ρολόι

μπορεί να πάει πιο γρήγορα ή πιο αργά. Αν τον αφαιρέσετε, το ελατήριο μπορεί να

ξεκουρδιστεί πολύ γρήγορα, σε τρία τέσσερα λεπτά, ενώ έχει υπολογιστεί

για είκοσι τέσσερις ώρες.

Έτσι το ρολόι μου μπορεί να δουλεύει μια εβδομάδα ή ένα μήνα,

παρόλο που το σύστημά του

έχει υπολογιστεί για είκοσι τέσσερις ώρες.

Μοιάζουμε με το ρολόι. Το σύστημά μας είναι ήδη καθιερωμένο.

Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά ελατήρια.

Αν η κληρονομικότητα είναι διαφορετική, το σύστημα είναι διαφορετικό.

Ένα σύστημα μπορεί να υπολογιστεί,

για παράδειγμα, για εβδομήντα χρόνια. Όταν το ελατήριο ξεκουρδιστεί, τελειώνει και η ζωή.

Ο μηχανισμός κάποιου άλλου ανθρώπου, μπορεί να έχει σχεδιαστεί για εκατό χρόνια.

Είναι σαν να φτιάχτηκε από άλλον τεχνίτη.

Με τον τρόπο αυτόν κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική διάρκεια ζωής.

Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το σύστημα μας. Ο κάθε άνθρωπος παραμένει,

όπως φτιάχτηκε και η διάρκεια ζωής μας δεν μπορεί ν' αλλάξει.

Το ελατήριο ξεκουρδίζεται, και πεθαίνουμε. Σε κάποιον άνθρωπο το ελατήριο μπορεί

να κρατήσει μόνο μια εβδομάδα. Η διάρκεια της ζωής καθορίζεται στη γέννηση και αν

νομίζουμε ότι μπορούμε ν' αλλάξουμε κάτι στην περίπτωση αυτή, είναι καθαρή φαντασία.

Για να γίνει κάτι τέτοιο θα έπρεπε κανείς να τα αλλάξει όλα: την κληρονομικότητα,

τον πατέρα μας, ακόμα και τη γιαγιά μας. Είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο.

Παρόλο που ο μηχανισμός μας δεν μπορεί να αλλάξει τεχνητά, υπάρχει μια δυνατότητα να

ζήσουμε περισσότερο. Είπαμε ότι το ελατήριο μπορεί να ρυθμιστεί έτσι, ώστε να διαρκέση

όχι ένα εικοσιτετράωρο αλλά μια εβδομάδα. Ή και το αντίστροφο: αν το σύστημα είναι

υπολογισμένο για πενήντα χρόνια το ελατήριο μπορεί να ρυθμιστεί έτσι ώστε

να ξεκουρδιστεί σε πέντε ή έξι χρόνια.

Κάθε άνθρωπος έχει ένα ελατήριο. Είναι ο μηχανισμός μας.

Οι εντυπώσεις και οι συνειρμοί είναι το ξεκούρδισμα του ελατηρίου αυτού.

Μόνο που έχουμε δύο ή τρία κουρδισμένα ελατήρια – όσα και οι εγκέφαλοί μας.

Οι εγκέφαλοι αντιστοιχούν στα ελατήρια.

Ο νους μας, για παράδειγμα, είναι ένα ελατήριο.

Οι συνειρμοί του νου μας έχουν ένα ορισμένο μήκος.

Η σκέψη μοιάζει με το ξετύλιγμα μιας κουβαρίστρας.

Κάθε κουβαρίστρα έχει ορισμένο μήκος κλωστής.

Όταν σκέφτομαι, το κουβάρι ξετυλίγεται.

Η κουβαρίστρα μου έχει πενήντα μέτρα κλωστή, ενός άλλου έχει εκατό.

Σήμερα ξοδεύω δύο μέτρα, το ίδιο αύριο, και όταν τελειώσουν τα πενήντα μέτρα

τελειώνει κι η ζωή μου.

Το μήκος της κλωστής δεν μπορεί ν' αλλάξει.

Όμως, όπως ένα ελατήριο του εικοσιτετραώρου μπορεί να ξεκουρδιστεί σε δέκα λεπτά,

έτσι και η ζωή μπορεί να ξοδευτεί πολύ γρήγορα.

Η μόνη διαφορά είναι ότι ένα ρολόι έχει συνήθως ένα μόνο ελατήριο,

ενώ ο άνθρωπος έχει περισσότερα.

Σε κάθε κέντρο αντιστοιχεί ένα ελατήριο ορισμένου μήκους.

Όταν ξεκουρδιστεί το ένα ελατήριο ο άνθρωπος μπορεί να συνεχίσει να ζει.

Η σκέψη του για παράδειγμα είναι υπολογισμένη για εβδομήντα χρόνια,

αλλά το συναίσθημά του μόνο για σαράντα.

Έτσι, μετά τα σαράντα του ο άνθρωπος συνεχίζει να ζει χωρίς συναίσθημα.

Το ξετύλιγμα του ελατηρίου μπορεί όμως να επιταχυνθεί ή να επιβραδυνθεί.

Τίποτα δεν μπορεί να αναπτυχθεί εδώ. Το μόνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε

είναι να μην είμαστε σπάταλοι.

Ο χρόνος είναι ανάλογος της ροής των συνειρμών – είναι σχετικός.

Εύκολα μπορείτε να θυμηθείτε γεγονότα τέτοια. Κάθεσαι σπίτι σου και είσαι ήρεμος.

Έχεις την αίσθηση πως βρίσκεσαι εκεί πέντε λεπτά, αλλά το ρολόι

δείχνει ότι έχει περάσει μια ώρα. Κάποια άλλη στιγμή περιμένεις κάποιον στο δρόμο,

είσαι ανήσυχος επειδή δεν έρχεται και νομίζεις ότι περιμένεις μια ώρα,

ενώ ήταν μόνο πέντε λεπτά. Αυτό οφείλεται στο ότι είχες πολλούς συνειρμούς στο

διάστημα αυτό. Σκέφτεσαι γιατί δεν έρχεται, μήπως έπαθε τίποτα και ούτω καθεξής.

Όσο περισσότερο συγκεντρώνεσαι τόσο πιο γρήγορα περνάει ο χρόνος.

Χωρίς να το καταλάβεις μπορεί να περάσει μια ώρα, γιατί όταν συγκεντρώνεται κανείς έχει

πολύ λίγους συνειρμούς, λίγες σκέψεις, λίγα συναισθήματα και ο χρόνος φαίνεται

σύντομος.

Ο χρόνος είναι υποκειμενικός και μετριέται με συνειρμούς.

Όταν κάθεσαι χωρίς να είσαι συγκεντρωμένος ο χρόνος φαίνεται μακρύς.

Εξωτερικά δεν υπάρχει χρόνος.

Υπάρχει για μας μόνο εσωτερικά.

Η διαδοχή των συνειρμών γίνεται και στα άλλα κέντρα ακριβώς όπως και στο νοητικό.

Το μυστικο να ζήσει κανείς περισσότερο, εξαρτάται από την ικανότητα να ξοδεύουμε την

ενέργεια των κέντρων σιγά-σιγά και μόνο ηθελημένα.

Μάθετε να σκέφτεστε συνειδητά. Έτσι εξασφαλίζετε οικονομία στην κατανάλωση

ενέργειας

. Μην ονειροπολείτε.
πηγη

Διαβάστε περισσότερα http://ektiesthisi.blogspot.com/2012/06/blog-post_27.html#ixzz2deAeUm5f