Σπαράγγια...

Σπαράγγια... 

Τα σπαράγγια είναι μονοκότυλα, αναρριχώμενα ή θαμνώδη φυτά, αυτοφυή ή καλλιεργούμενα ως λαχανικά ή καλλωπιστικά και αποτελούν σαρκώδεις βλαστοί του φυτού Asparagus officinalis της οικογένειας των Λιλιιδών και στην ίδια οικογένεια ανήκουν τα πράσα, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια. Σήμερα είναι από τα πιο σπουδαία πολυετή και ένα από τα λίγα μονοκοτυλήδονα λαχανικά.  Υπάρχουν  πάνω από 100 είδη. Καλλιεργούνται σε πολλές χώρες της Βόρειας και Νότιας Αμερικής, της Ασίας, της Ευρώπης, της Αφρικής, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Οι σπόροι του φυτού σπέρνονται την άνοιξη και η συγκομιδή τους γίνεται σε τέσσερα χρόνια. Αν και φαίνεται πολύς ο χρόνος για την αναμονή της συγκομιδής, αξίζει, διότι τα χωράφια των σπαραγγιών προσφέρουν καλλιέργεια επί είκοσι χρόνια.  Εάν δεν πειραχτεί το φυτό μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 170 εκατοστά, βγάζουν κίτρινα άνθη και έπιτα αυτά τα άνθη μετατρέπονται σε κόκκινα σαρκώδη φρούτα.   Τα  σπαράγγια που είναι ένα φυτό γνωστό ακόμα από τις εποχές των Αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων Το σπαράγγι ως τρόφιμο είναι προικισμένο με εξαιρετικές ιδιότητες. Έχει διαιτητικές και ιδιαίτερα διουρητικές ιδιότητες. Είναι υδατώδες λαχανικό και όταν είναι φρεσκοκομμένο περιέχει 90-95% νερό. Η σύνθεση του ποικίλει ανάλογα με το στάδιο συγκομιδής του, είναι πλούσια σε
βιταμίνες του συμπλέγματος B, όπως φολλικό οξύ , θειαμίνη (Β1), ριβοφλαβίνη (Β2), νιασίνη (Β3),
αντιοξειδωτικές ουσίες, όπως βιταμίνη C, βιταμίνη E, καροτένιο, οι  οποίες  εξουδετερώνουν αποτελεσματικά τις ελεύθερες ρίζες και έχουν  επίσης και  ισχυρή αντικαρκινική δράση.

Επιπλέον εμπεριέχουν μέταλλα όπως φώσφορο, ασβέστιο, μαγνήσιο, χαμηλά σε νάτριο και περιέχουν αρκετό κάλιο. Η θερμιδική αξία του προϊόντος θεωρείται χαμηλή και είναι 26 θερμίδες /100g σπαραγγιού. Μικρή ποσότητα πρωτεϊνών και υδατανθράκων. Και τέλος ασπαραγίνη, ουσία με διουρητική δράση. Από ιστορικές πηγές καταλαβαίνουμε πως η Ρωμαίκη Αυτοκρατορία είχε ειδικό ναυτικό στόλο που μάζευε τα καλύτερα σπαράγγια του κόσμου. Η καλλιέργεια του σπαραγγιού στην Ευρώπη εμφανίζεται τον 16ο αιώνα πρώτα στην Αγγλία και Γαλλία και από κει με τους πρώτους αποίκους μεταφέρεται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Στις μέρες μας η περισσότερη καλιέργεια γίνεται στην Κίνα, ΗΠΑ, Γαλλία και Ιταλία. Αν και στην Τουρκία είναι ένα από τα γνωστά λαχανικά, η παραγώγη του έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.    

 Τα σπαράγγια περισσότερο χρησιμοποιούνται στις σούπες. Ενώ δίνουν μια διαφορετική γεύση και στις σαλάτες και συνήθως είναι συνοδευτικό των πιάτων με βάση φαγητά κρέατος.

Σύμφωνα με κάπιους ειδικούς θα ήταν και πολύ πιο κερδοφόρα, έναντι άλλων προιόντων.  Αν και η πρώτη επένδυση είναι αρκετά υψηλή για τους αγρότες, θα τους οφελήσει διότι η ζήτηση είναι πάρα πολύ. Μετά από την γνωστοποίηση και των θεραπευτικών του ιδιοτήτων, είναι ένα λαχανικό που διαφημίζεται πολύ και άνα τον κόσμο ο εμπορικός του όγκος φτάνει στο ένα εκατομμύριο τόνο.  Στην Κίνα οι γιατροί το συνιστούν ως φάρμακο για τις παθήσεις του συκωτιού.

Ας δούμε τώρα τι πρέπει να γνωρίζουμε όταν είναι να αγοράσουμε το σπαράγγι και για να το αποθηκευτούμε. Πρέπει να διαλέγουμε αυτά που έχουν κλειστές τις κορυφές τους και το πράσινο χρώμα τους να είναι αρκετά λαμπερό. Εάν τα σπαράγγια που έχετε αγοράσει έχουν μαραθεί λίγο, τότε μπορείται να τα κρατήσετε σε κρύο νερό για να εξασφαλίσετε την φρεσκάδα τους. Μέχρι να χρησιμοποιήσετε το σπράγγι πρέπει να το κρατήσετε σε υγρή μορφή. Εάν δεν σκοπεύετε να μαγειρέψετε άμεσα το σπαράγγι που αγοράσετε, τότε κόψτε λίγο από την ρίζα του και τοποθετήστε τα κάθετα σε ένα δοχείο με νερό. Στην περίπτωση που επιθυμείτε να τα κρατήσετε για περισσότερο χρόνο, τότε τυλίξτε τα σπαράγγια σε χαρτί κουζίνας, βάλτε τα σε πλαστική σακούλα και αποθηκεύστε τα στο κάτω μέρος του ψυγείου σας. Τα σπαράγγια μπορείτε να κρατήσετε στο ψυγείο το πολύ πέντε μέρες. Για περισσότερο χρόνο επιλέξτε το σπαράγγι κονσέρβας.  Όταν ανακαλύψετε μια φορά το σπαράγγι θα είναι δύσκολο να το παρατήσετε...