Εσύ δεν θα θυμάσαι, αλλά εγώ θα θυμάμαι

Εσύ δεν θα θυμάσαι, αλλά εγώ θα θυμάμαι

Δεν θα θυμάσαι…
Δεν θα θυμάσαι πως έτρεχαν τα δάκρυα από τα μάτια μου όταν σε αντίκρυσα για πρώτη φορά στην αίθουσα τοκετού.
Ούτε τον φόβο μου για το άγνωστο την πρώτη φορά που σε κράτησα αγκαλιά.
Δεν θα θυμάσαι που κρατούσα τα μικροσκοπικά σου πόδια στα χέρια μου και γέμιζα τα ρουθούνια μου με τη μυρωδιά σου.
Ούτε που ξάπλωνα δίπλα σου τα βράδια και σε έβλεπα να κοιμάσαι.
Δεν θα θυμάσαι το βλέμμα μου την πρώτη φορά που με κοίταξες στα μάτια και μου χαμογέλασες.
Ούτε τον τρόπο που γέμιζες την καρδιά και την ψυχή μου με κάθε σου βλέμμα.
Δεν θα θυμάσαι πόσο περήφανα ένιωθα κάθε φορά που βγαίναμε οι δυο μας βόλτα.
Ούτε τον τρόπο που έκανες να φωτίζεται η καρδιά μου κάθε φορά που ξεκαρδιζόσουν στα γέλια.
Δεν θα θυμάσαι τον υπέρμετρο ενθουσιασμό μου, όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα.
Αλλά και ούτε τoν πόνο στα μάτια μου την πρώτη φορά που έπεσες και χτύπησες.
Δεν θα θυμάσαι τον τρόπο που σου χάιδευα τα μαλλιά στο κρεβάτι.
Ούτε τις ιστορίες που σου έλεγα για να σε πάρει ο ύπνος.
Δεν θα θυμάσαι, αλλά εγώ θα θυμάμαι. Και θα κρατήσω αυτές τις αναμνήσεις στην καρδιά μου για πάντα. Και για τους δυο μας.
"Εσύ δεν θα θυμάσαι, αλλά εγώ θα θυμάμαι", το ωραιότερο κείμενο που έγραψε ένας πατέρας.