Το χωριό μας
(νοσταλγώντας το παρελθόν)
Είναι το μέρος που ηρεμεί τις σκέψεις μας.
Το μέρος που μεγάλωσες πάντα θα είναι το πιο αγαπημένο σου γιατί μέσα σε αυτό ζουν οι άνθρωποι που αγαπάς περισσότερο. Εκείνο το μέρος που πάντα θα σου θυμίζει περασμένες -άσχημες ή όμορφες- στιγμές. Στιγμές που μέσα σε αυτό το περιβάλλον έζησες από μικρό παιδί, μεγάλωσες κι έγινες ο άνθρωπος που είσαι σήμερα.
Εκεί που πρωτοπερπάτησες, που έτρεξες και μάτωσες, παίζοντας με τους φίλους σου. Εκεί που πήγες σχολείο πρωτάκι, με την καινούρια σου σάκα και τα πρώτα σου τετράδια, όλο χαρά με απίστευτες παιδικές αναμνήσεις. Εκεί που όταν έγινες έφηβος πρωτοσκίρτησε η καρδούλα σου και βγήκες το πρώτο σου ραντεβού. Εκεί που πήγαινες ντροπαλά και διστακτικά στα αξέχαστα εκείνα πάρτι, με βερμούτ και πορτοκαλάδα.
Ένα πικ απ στη γωνία να παίζει ασταμάτητα μπλουζ, με την αγωνία και το τρακ να βρεις τρόπο να χορέψεις με το κορίτσι ή το αγόρι αντίστοιχα που σου άρεσε. Αγνές εποχές. Αγόρια και κορίτσια, συμμαθητές και πάνω απ' όλα φίλοι. Χωρίς κινητά, χωρίς facebook, χωρίς ανταγωνισμό και κακία. Τότε που όταν έλεγες "τα φτιάξαμε" ήσουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Όσα κι αν ανασύρεις από τη μνήμη σου θα είναι τόσο λίγα μπροστά σ' αυτά που έζησες!
Δυστυχώς όμως τα χρόνια περνούν γρήγορα.
Μπορεί να έφυγες είτε για σπουδές, είτε για δουλειά, είτε για άλλους πιο προσωπικούς λόγους, όμως πάντα θα γυρνάς πίσω σε αυτό. Θα γυρνάς γιατί σε αυτό ανήκεις πραγματικά. Μπορεί κάποιες φορές να μην υποστηρίζεις αυτή την άποψη, όμως πάντα θα σε δένει κάτι πολύ προσωπικό και σημαντικό.
Ίσως είναι μια λογική έλξη, ίσως είναι μοιραίο ή ίσως κάτι πιο συγκεκριμένο. Πάντα θα μετράς αντίστροφα τον χρόνο για να πας πίσω σε αυτό. Πάντα θα το αποχωρίζεσαι με δάκρυα και ποτέ δε θα το λησμονείς. Θα το αναζητάς και θα σε αναζητάει. Όπως η Πηνελόπη περίμενε με τόση ανυπομονησία για χρόνια τον Οδυσσέα, έτσι και το πατρικό σου στο χωριό μένει εκεί να σε περιμένει.
Οι πιο αγαπημένοι σου φίλοι και συμμαθητές κάθε που γυρνάς είναι εκεί και σε περιμένουν. Φίλοι παιδικοί και καρδιακοί που μαζί έχετε ζήσει τις πιο όμορφες στιγμές που έμειναν για πάντα χαραγμένες μέσα σας. Στιγμές αστείες, δύσκολες, με γέλια και κλάματα που δε θα τις αντάλλαζες με τίποτα στον κόσμο. Ίσα-ίσα που πολλές φορές τις αναπολείς και βουρκώνεις.
Το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής σου κρύβεται σε αυτό το μέρος κι όχι εκεί που ζεις τώρα πια. Ό,τι αγαπάς βρίσκεται εκεί! Οι άνθρωποι, οι πλατείες, τα βουνά, τα γύρω χωριά, η γειτονιά, η πανέμορφη φύση με το καθαρό περιβάλλον και τον πιο φρέσκο αέρα.
Οι πλατείες και οι χωμάτινοι δρόμοι που κάποτε έτρεχες, γελούσες κι έπαιζες μπάλα με τους φίλους, τώρα έχουν ερημώσει κι εσύ κάθε που γυρνάς, προσπαθείς να τους δώσεις λίγη ζωή. Γιατί πλέον η νεολαία δε βγαίνει έξω να παίξει, να γελάσει και να φωνάξει, αλλά αντίθετα μένει μέσα στο σπίτι παρέα με τα ηλεκτρονικά παιγνίδια για συντροφιά. Με ένα κινητό στο χέρι σπαταλούν τον χρόνο τους άσκοπα. Δυστυχώς κάποιες συνήθειες άλλαξαν, όμως εσύ χαίρεσαι που έζησες τις πιο φυσιολογικές και τις πιο όμορφες εποχές.
Εκείνο το μέρος είναι μοναδικό για εσένα και πάντα θα είναι. Θα ανήκει στο πιο γραφικό μέρος της καρδιάς σου κι όποιες χώρες και πόλεις αν γυρίσεις, όσο πολιτισμό γνωστό κι άγνωστο αν γνωρίσεις, όσες φωτογραφίες κι αν τραβήξεις, όσο κόσμο κι αν συναντήσεις, πάντα το χωριό σου θα αναπολείς και πάντα αυτό θα αγαπάς περισσότερο. Όλη σου η ζωή κι οι θύμισες είναι αυτό. Όλες σου οι περιπέτειες είναι αυτό. Όλοι σου οι άνθρωποι είναι εκεί.
Υπάρχουν κι αυτές οι περίεργες ώρες και στιγμές στη ζωή σου που θέλεις να τα μαζέψεις όλα και να γυρίσεις πίσω, αλλά δυστυχώς δεν μπορείς. Πάντα θα προσπαθείς να βρεις λίγο κενό χρόνο, ένα Σαββατοκύριακο, έστω και μια ημέρα για να το επισκεφθείς. Πάντα θα επιθυμείς να γυρνάς σε αυτό και να νιώθεις όπως παλιά, να περπατάς στους αγαπημένους σου δρόμους και να εξερευνείς τοπία ξανά και ξανά, μήπως και θυμηθείς τις στιγμές που έζησες αλλά δεν υπάρχουν πια. Ακόμη και χειμώνας να είναι εσύ πάντα θα θέλεις να βγεις στους δρόμους για να αναπολήσεις και να νοιώσεις την παγωμένη ανάσα σου, όπως τότε, που έτρεμες από το κρύο αλλά δεν ήθελες να γυρίσεις στο σπίτι γιατί οι φίλοι σου ήταν εκεί.
Είναι αναμνήσεις από εκείνα τα περασμένα που σε σημάδεψαν. Αναμνήσεις που δεν θα καταλάβουν ποτέ οι μόνιμοι κάτοικοι των χωριών μας. Έτσι κι αλλιώς αυτοί δεν μας θέλουν... Μας θεωρούν "ξένους" επειδή για κάποιο λόγο φύγαμε όλοι μας από το χωριό. Μας αναζητούν μόνο τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές για να ενισχύσουμε οικονομικά τα μαγαζιά τους.
Εσύ όμως γυρνάς στο χωριό σου, αναπνέεις όσο περισσότερο αέρα μπορείς για να το χορτάσεις κι έπειτα φεύγεις ξανά. Νοερά ή κι αληθινά.
Τις σκέψεις μου αυτές θα τις κατανοήσουν μόνον αυτοί που λείπουν αρκετά χρόνια απ' το χωριό. Το κάθε χωριό.
(νοσταλγώντας το παρελθόν)
Είναι το μέρος που ηρεμεί τις σκέψεις μας.
Το μέρος που μεγάλωσες πάντα θα είναι το πιο αγαπημένο σου γιατί μέσα σε αυτό ζουν οι άνθρωποι που αγαπάς περισσότερο. Εκείνο το μέρος που πάντα θα σου θυμίζει περασμένες -άσχημες ή όμορφες- στιγμές. Στιγμές που μέσα σε αυτό το περιβάλλον έζησες από μικρό παιδί, μεγάλωσες κι έγινες ο άνθρωπος που είσαι σήμερα.
Εκεί που πρωτοπερπάτησες, που έτρεξες και μάτωσες, παίζοντας με τους φίλους σου. Εκεί που πήγες σχολείο πρωτάκι, με την καινούρια σου σάκα και τα πρώτα σου τετράδια, όλο χαρά με απίστευτες παιδικές αναμνήσεις. Εκεί που όταν έγινες έφηβος πρωτοσκίρτησε η καρδούλα σου και βγήκες το πρώτο σου ραντεβού. Εκεί που πήγαινες ντροπαλά και διστακτικά στα αξέχαστα εκείνα πάρτι, με βερμούτ και πορτοκαλάδα.
Ένα πικ απ στη γωνία να παίζει ασταμάτητα μπλουζ, με την αγωνία και το τρακ να βρεις τρόπο να χορέψεις με το κορίτσι ή το αγόρι αντίστοιχα που σου άρεσε. Αγνές εποχές. Αγόρια και κορίτσια, συμμαθητές και πάνω απ' όλα φίλοι. Χωρίς κινητά, χωρίς facebook, χωρίς ανταγωνισμό και κακία. Τότε που όταν έλεγες "τα φτιάξαμε" ήσουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Όσα κι αν ανασύρεις από τη μνήμη σου θα είναι τόσο λίγα μπροστά σ' αυτά που έζησες!
Δυστυχώς όμως τα χρόνια περνούν γρήγορα.
Μπορεί να έφυγες είτε για σπουδές, είτε για δουλειά, είτε για άλλους πιο προσωπικούς λόγους, όμως πάντα θα γυρνάς πίσω σε αυτό. Θα γυρνάς γιατί σε αυτό ανήκεις πραγματικά. Μπορεί κάποιες φορές να μην υποστηρίζεις αυτή την άποψη, όμως πάντα θα σε δένει κάτι πολύ προσωπικό και σημαντικό.
Ίσως είναι μια λογική έλξη, ίσως είναι μοιραίο ή ίσως κάτι πιο συγκεκριμένο. Πάντα θα μετράς αντίστροφα τον χρόνο για να πας πίσω σε αυτό. Πάντα θα το αποχωρίζεσαι με δάκρυα και ποτέ δε θα το λησμονείς. Θα το αναζητάς και θα σε αναζητάει. Όπως η Πηνελόπη περίμενε με τόση ανυπομονησία για χρόνια τον Οδυσσέα, έτσι και το πατρικό σου στο χωριό μένει εκεί να σε περιμένει.
Οι πιο αγαπημένοι σου φίλοι και συμμαθητές κάθε που γυρνάς είναι εκεί και σε περιμένουν. Φίλοι παιδικοί και καρδιακοί που μαζί έχετε ζήσει τις πιο όμορφες στιγμές που έμειναν για πάντα χαραγμένες μέσα σας. Στιγμές αστείες, δύσκολες, με γέλια και κλάματα που δε θα τις αντάλλαζες με τίποτα στον κόσμο. Ίσα-ίσα που πολλές φορές τις αναπολείς και βουρκώνεις.
Το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής σου κρύβεται σε αυτό το μέρος κι όχι εκεί που ζεις τώρα πια. Ό,τι αγαπάς βρίσκεται εκεί! Οι άνθρωποι, οι πλατείες, τα βουνά, τα γύρω χωριά, η γειτονιά, η πανέμορφη φύση με το καθαρό περιβάλλον και τον πιο φρέσκο αέρα.
Οι πλατείες και οι χωμάτινοι δρόμοι που κάποτε έτρεχες, γελούσες κι έπαιζες μπάλα με τους φίλους, τώρα έχουν ερημώσει κι εσύ κάθε που γυρνάς, προσπαθείς να τους δώσεις λίγη ζωή. Γιατί πλέον η νεολαία δε βγαίνει έξω να παίξει, να γελάσει και να φωνάξει, αλλά αντίθετα μένει μέσα στο σπίτι παρέα με τα ηλεκτρονικά παιγνίδια για συντροφιά. Με ένα κινητό στο χέρι σπαταλούν τον χρόνο τους άσκοπα. Δυστυχώς κάποιες συνήθειες άλλαξαν, όμως εσύ χαίρεσαι που έζησες τις πιο φυσιολογικές και τις πιο όμορφες εποχές.
Εκείνο το μέρος είναι μοναδικό για εσένα και πάντα θα είναι. Θα ανήκει στο πιο γραφικό μέρος της καρδιάς σου κι όποιες χώρες και πόλεις αν γυρίσεις, όσο πολιτισμό γνωστό κι άγνωστο αν γνωρίσεις, όσες φωτογραφίες κι αν τραβήξεις, όσο κόσμο κι αν συναντήσεις, πάντα το χωριό σου θα αναπολείς και πάντα αυτό θα αγαπάς περισσότερο. Όλη σου η ζωή κι οι θύμισες είναι αυτό. Όλες σου οι περιπέτειες είναι αυτό. Όλοι σου οι άνθρωποι είναι εκεί.
Υπάρχουν κι αυτές οι περίεργες ώρες και στιγμές στη ζωή σου που θέλεις να τα μαζέψεις όλα και να γυρίσεις πίσω, αλλά δυστυχώς δεν μπορείς. Πάντα θα προσπαθείς να βρεις λίγο κενό χρόνο, ένα Σαββατοκύριακο, έστω και μια ημέρα για να το επισκεφθείς. Πάντα θα επιθυμείς να γυρνάς σε αυτό και να νιώθεις όπως παλιά, να περπατάς στους αγαπημένους σου δρόμους και να εξερευνείς τοπία ξανά και ξανά, μήπως και θυμηθείς τις στιγμές που έζησες αλλά δεν υπάρχουν πια. Ακόμη και χειμώνας να είναι εσύ πάντα θα θέλεις να βγεις στους δρόμους για να αναπολήσεις και να νοιώσεις την παγωμένη ανάσα σου, όπως τότε, που έτρεμες από το κρύο αλλά δεν ήθελες να γυρίσεις στο σπίτι γιατί οι φίλοι σου ήταν εκεί.
Είναι αναμνήσεις από εκείνα τα περασμένα που σε σημάδεψαν. Αναμνήσεις που δεν θα καταλάβουν ποτέ οι μόνιμοι κάτοικοι των χωριών μας. Έτσι κι αλλιώς αυτοί δεν μας θέλουν... Μας θεωρούν "ξένους" επειδή για κάποιο λόγο φύγαμε όλοι μας από το χωριό. Μας αναζητούν μόνο τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές για να ενισχύσουμε οικονομικά τα μαγαζιά τους.
Εσύ όμως γυρνάς στο χωριό σου, αναπνέεις όσο περισσότερο αέρα μπορείς για να το χορτάσεις κι έπειτα φεύγεις ξανά. Νοερά ή κι αληθινά.
Τις σκέψεις μου αυτές θα τις κατανοήσουν μόνον αυτοί που λείπουν αρκετά χρόνια απ' το χωριό. Το κάθε χωριό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου